İzmir'in adamları

Onlarca kitap, yüzlerce yazı, binlerce sayfa yazılmıştır, İzmir kızları, İzmir kadınları için. Doğrudur, haklarıdır, daha bir bu kadar daha yazılsa kifayetsiz kalır, emin olun. Yazılmışlar içinde üç-beş satır, naçizane bendenizin de katkısı vardır. Helal-i hoş olsun.

Ya İzmir’in adamları? İzmir erkekleri kimdir, nasıldır, nasıl bir şeydirler? Bu toplumun, kadim Anadolu kültürünün yiğit yürekli, ak alınlı, adam gibi adamlarına, efelerine selam olsun diyerek, birkaç kelime etmeme, lütfen müsaade buyurun...

Her şeyden önce dağ gibi yürekleri vardır. Efedirler, efeleniverirler. Çabucak parlar, çabucak yatışırlar. Sıcak Akdeniz ikliminin ateşi dolaşır damarlarında. Erkeklik göstergeleri hiçbir zaman; kadın dövmek, zamparalıklarıyla övünmek, sağa sola madik atıp, ona buna yalakalık yapmak değildir.

O meşhur ve nadide İzmir kadınlarının; dokunup can verdiği adamlardır, İzmir’in adamları. Dünyadaki tüm kadınların saçlarının, İzmir denizi gibi koktuğunu, tenlerinin yosun tadında olduğunu sanırlar. Ve dünyanın neresine gitseler, Karşıyaka ya da Göztepe yalısında, midye dolma yerken, yanındaki İzmir kokulunun, midyesine limon sıktığı gibi kadınlık göreceklerini.

Erkekler ağlamaz safsatasına inat, dünyadaki milyonlarca erkek gibi ağlar, gözyaşlarını bir milim ardında hazır tutarlar her daim göz kapaklarının, İzmir’in adamları. Harmandalı çalan bir klarnetin yürek burkan tınısında, Kordon’da içilen buz gibi rakının kadehinde bıraktığı buğusunda, bir liraya üç adet gül satan Çingene kızının gözlerindeki kömür karasında, bayram sabahı, çocuklarını nafile bekleyen yetmiş yaşındaki karı-kocanın şeker tabağına bakan nemli gözlerinde, bir şarkıda, şiirde, reklam filminde, ne bileyim işte her an her yerde akıverir yaşları, delikanlı gözlerinden İzmir adamlarının.

Dünyadaki en yakışıklı, en mert, en delikanlı, en adam gibi adamların İzmir erkekleri olduğuna şeksiz şüphesiz iman etmiş İzmir kadınlarının, kızlarının; ağabeyleridir, kocalarıdır, babalarıdır, sevgilileri, yavuklularıdır onlar, İzmir’in adamları. İşte bu yüzdendir güneş batıp da akşam eve geldiklerinde; imbatın henüz kurutmaya başladığı yeni yıkanmış balkonlarında, caanım İzmir yemek ve zeytinyağlıları ile mükellef sofralarını hazır bulmaları. Bir ufak rakının yarısını, muhabbetlerine meze yapıp; İzmirli aşklarında yitip gitmeleri. Karı, koca, çoluk, çocuk, samimi, sevgi dolu, İzmir dolu.

Kadınla, kızla konuşmasını bilir; laf atmasını bilmez İzmir’in adamları. Yemesini, içmesini bilir; kaçmasını, göçmesini bilmez İzmir’in adamları. Oynamasını, çalmasını, söylemesini bilir; soytarılık, şaklabanlık, yağdanlık nedir bilmez İzmir’in adamları. Sevmesini, saymasını, ahd-e vefayı bilir; sövmesini, yermesini, laf ebeliğini bilmez İzmir’in adamları.

Asfalyaları attı mı çatura çıkarmayı kesmek gerek. Çiğdemi, boyozu, kumruyu, gevreği; ha bir de radika, arapsaçı, kuzu kulağı, şevket-i bostanı öğrenmeden evlenmemek gerek.

Hayatı güzellikler içinde geçer, İzmir’in adamları. Bir güzelliğin içinde hayat bulmuş, dokuz ay bekleyip ve bir başka güzelliğin içinde gözlerini açmışlardır İzmir’in adamları. Bir güzelden diğerine kanat çırpmış; akıl kemale erip de dalgalar durulunca, kendisi için en güzelinde karar kılmıştır. Ve o, son güzelin kollarında ölüp gitmek, yitip gitmek ister İzmir’in adamları.

Dedik ya, İzmir kadınlarının dokunduğu adamlardır İzmir adamları.

@Geçen sene bugün "Yeni Foça'da Kül Rengiydi Akşam": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=59853

@İki sene önce bugün "Mülakatta Nakavt Olmayın-2": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=5219

Not: Yazı fotoğrafı http://picasaweb.google.com/volkantubagumus/MyWorkS/photo#5015442278001592882 lininden alınmıştır.