İzmir'in kavakları..

İzmiri görmeden önce, "İzmirin kavakları" türküsü çok sevdiğim türkülerden biriydi..

"İzmirin kavakları
Dökülür yaprakları
Bize de derler Çakıcı
Yar fidan boylum
Yakarız konakları"
diye başlayıp devam eden efe türküsü..

25 Yaşlarında İzmiri ilk defa gördüğümde, gözüm bu türküdeki kavakları aradı.

Bizim Orta Anadolu'da kavak diyince, uzun ince akkavaklar anlaşılır.

Benim bildiğim kavaklar da bunlardı.

Bu bakımdan gözüm onları aradı ama hemen hiç bir yerde, bu akkavaklardan göremedim İzmir'de..

Herhalde, dedim kendi kendime, kesile kesile kavakların soyu tüketilmiş..

Ama daha sonra, türküdeki "kavak" ın, benim bildiğim akkavak olmadığını, İzmir'e özgü ihlamur ağacına benzer kavak olduğunu anladım.. Bunlara da "kara kavak" deniyordu galiba..

Özellikle 19. yy İzmiri'ne ait resimlerde bunlardan bolca vardır. Ama bugün bazı yol kenarlarında görebilirsiniz ancak..

Bunları şundan yazıyorum:

Bugün akşam üstü Narlıdere Şehitliği'nden aşağı sahile doğru yürüdüm. Eskiden mandalin bahçeleri olan yerler buralar.
Şimdi ise, kıyıdan köşeden villa siteleri yemeye başlamış yeşillikleri..

Mandalin ağaçlarının da soyu tüketiliyor yani.. Bu nasıl bir iş, önce hazır yeşillikleri betonlaştırıyoruz; sonra da etrafımızı yeşillendirmek için çabalıyoruz.

Şehirleşme bu olmamalı.. Başka bir şey olmalı ama nasıl?..

Şehirler, yoğun göçlerle hormonlanmış meyveler gibi anormal büyürken, konut ihtiyacını nasıl karşılayacaksınız?..

Bugün yaptığımız gibi, güzelim yeşillikleri yiyerek mi?..

Bunun başka bir yolu olmalı..

Çevremiz "betonlaştıkça", ruhlarımız da betonlaşıyor!..

Şehirleri ve şehirlileri doğayı korumak konusunda kayıtsız olan bir ülkenin, doğal dokusunu koruması mümkün değildir..
Çünkü şehirli- özellikle de büyük şehirli- çocuklar ülkenin geleceğine hükmeder..

Beton yığınları içerisinde yetişmiş çocuklar yani...

Yapraklarını döken kavaklar yok oldu. Yaprak dökmeyen mandalinalar yok oluyor. Her yanımızdan beton kuşatması altındayız..

Şehirlerimiz nasıl bir gelecek bekliyor; merak ediyorum..!