Japon Balığı

Akvaryumunu okyanus sanan küçük bir balığım. Sokaklarım yok, mahallelerim, meydanlarım, hepsi hepsi sudan bir gökyüzü. Siyah bir Japon balığıyım hepsi hepsi h2o.

Sudan nedenlerle buradayım, deniz taşlarım var, midye kabuklarım kaygan bir yosun bulaşığı zemin, küçük evlerin büyük okyanuslarındayım, gürül gürül akan hayatın ortasında duran bir suyum… muyum?

Hayır su durmaz demiş Herakleitos, su akar ve değişir her şey, değişir evren. Evrimini arayan küçük Japon balığı henüz ele dönmeden yüzgecin, yüz suyun en ıslağında, durduramazsın değişir her şey.

Zamanı kovalayan yelkovan, yine döner misin bana? Bakma yok bir daha o yol sana, yerinde uzun bir asfalt var akvaryumuna çıkmayan seni akvaryumundan çıkarmayan. Hafızan yok derler bana, yol yok, akvaryum yok, yol ne ? akvaryum mu?

Küçük nehrine dalıyorum okyanusumun, ışıklandırılmış akvaryumum, deniz taşlarım, oksijen tüpüm, dezenfektanım… Bir odanın yirmi cm küplük bir alanının küçük kara japon balığıydım...

Bir kibrit kutusuyla toprağa gömüldüm...Hafızan yok derler bana...Suyumu özledim...