Japonya'da günler geçiyor ama sorun giderek büyüyor

Geçen cuma uzun süredir görüşemediğim kızım ve Türkiye 'ye dönecek bir arkadaşla buluşup Türk lokantasında yemek yedikten sonra alışveriş için dolaşırken bir ara trafik ışığında beklerken ayağımın altındakı taşın sallandıgı hissettim. İki kez tekrarladı . Çevremdeki insanların tepkisi de olmayınca kendimde aradım nedeni . O an hissettiğim 3 şiddetindeki depremmiş . Tohoku yöresinde 9 şiddetindeki deprem canları alırken , TSUNAMİ kıyıdaki köyleri küçük şehirleri yutup giderken biz alışveriş yapıyorduk! Habersiz ... Canımızi kurtarma telaşı olmaksızın... Sonradan kendimi suçladım. Çaresizlik... Doğanın gücü karşısındaki acizliğimiz... 

Akşam eve dönerken istasyonda gazete dağıtırlarken öğrendim depremi. Sabaha kadar bazan yorganla yüzümü kapayıp olayın büyüklüğünü seyretmekten kaçtım adeta... Ama merak, korku, kuşku.... Yarı uykulu yarı uyanık sabahı ettik. Günün ışımasıyla daha da korkulu görüntüler.. Enkaz... Yüksek yerlere kaçıp yaşamını kurtaranlar.. Onlara ulaşılamaması. 

Bir binadan SOS yazısı ile bu evde bir aylık bebek var, süt yollayın yazısını görünce biraz önce kutunun dibinde kalan döktüğüm süt aklıma geldi. Bir başka yerde ilaç gereksimi var diye SOS yazısını okulun toprağına beyaz tozla yazanları görünce kendi ilaç kutumu yanımdan ayırmaz oldum... 

Yaşadığımız yerde NANKAİ DEPREMİ her an bekleniyor. En az 8 şiddetinde... Ve evimiz denize yürüyerek beş dakika uzaklıkta.. 

Daha önce aynı yörede şiddeti daha az olan depremi yaşıyan 70 yaşalarındaki bir adam " Her şeye yeniden başlayacağız " diye olumlu yaklaşımla duygularını dile getirince bana da yaşam güçü geldi . 

Bir diğeri tsunami sırasında evinin çatısına tutunup sürüklenmiş denize, kurtarıldı ama hanımı sulara kapıldı gitti. 

Hala ulaşılamayan insanlar var... 17 000 kişinin yaşadığı bir yerleşim bölgesinde 7000 kişi ile iletişim kurulmuş ama diger 10 000 kişiden haber yok... ŞEHİR YERLE BİR .. 

Üstüne üstlük birbiri ardına patlamaya devam eden nükleer santral tankları... Asıl tehlike yeni mi başladı dersiniz? Sekiz şiddetindeki depreme dayanıklı santral 9 şiddetindeki depreme yenildi... 

Önceleri haber bilimsel kelimelerle açıklanırken simdilerde basit cümlelerle anlatılmaya başlandı . Nükleer sanralın olduğu yerden 25 km uzaklıkta olan yöreyı içine alan insanların başka bölgelere gitmesi için uyarılar var. PENCERELERİ AÇMAYIN. KLİMALARI KAPATIN. DIŞARI ÇIKMAYIN. Sorunun ciddiyetini halka açıkça söylemeye başladılar. 

Bugüne kadar hava ılıktı ama yarından başlayarak yağmur ve kar bekleniyor deprem yöresinde. Radyosyon bulutu nerelere kadar gidecek acaba? Nazım Hikmet'in dizeleri aklıma geldi... BULUTLAR ADAM ÖLDÜRMESİN... Umarım öyle olur ama ben pek iyimser değilim. 

Çıkmadık canda ümit vardır derler ya.. Bugün enkaz altından 70 yaşındaki bir kadını çıkardılar. Sağlıklı! Biraz önce iyimser değilim diye belirtmiştim ama hayata olumlu bakmakta yarar var mı acaba? 

Önümüzdeki günlerde sorunun daha büyüyeceği belli. Ama üstesinden gelmek için çok çaba harcamak gerekiyor. ÖZVERİ, SABIR VE GELECEĞE SIKICA SARILMAK...