Japonya-Libya Dilemması’nın bize öğrettikleri

Tuhaf bir ders oldu bu, çift çaprazlı... 

Japonya bize 2 çapraz gösterdi: 

Bir: ‘Japonlar yapıyoo abi’ değilmiş. 

İki: Japonya kendi elleriyle / hatalarıyla, Hiroşima-Nagazaki’den daha büyük bir yıkım yaparak, 2000 tarihli ‘Japonya artık mazlum değildir’ savını kanıtladı. 

BM alet edilerek, Libya lider kaddafi’ye karşı alınan karar, uluslararası hukuğa göre geçersizdir ve bu durum BM’i ‘de facto’ hükümsüz / geçersiz kılar. 

Libya bize 2 çapraz gösterecek: 

Bir. Her kazın eti yenmez. 

İki: Libya kazı, Japonya kazının üzerine, daha yenmez olacak. 

Bizim 2 çapraz savımız vardı: 

Bir: Silahsız savaş olur, İkiz Kuleler vakası gibi. 

İki: Nükleer reaktörler potansiyel olarak birer nükleer bombadır ve (askeri olmayan) sivil terörizmin yeni hedefidir, İkiz Kuleler vakası gibi. 

Bundan sonra: 

Paris-Berlin hattındaki herhani bir nükleer reaktörün, (muhtemelen Libya / Kaddafi desteğiyle) Japonya’daki gibi bir kazaya / felakete uğraması, AB’yi Yeryüzü’nden siler, gerçekten siler. 

Asıl önemlisi: 

Bu, uygarlığa taze kan katar ya da Yeni Avrupa’yı oranın eski barbarları olan siyah kafalar kurar, ABD’yi siyah kafalar yerine, sarı kafaların kurması gibi.... (Bilindiği kadarıyla bu, İndo-Avrupalı dilleri Avrupa’ya yayanlar döneminde ve Kavimler Göçü döneminde, aynı yerde geçmişte 2 kez daha yaşanmıştı.) 

Dipnotlar: Bu, tarihin yepyeni bir momentidir ve yenilir yutulur gibi değildir. Uygarlık yolu, 1945-1957’de tümüyle yok olmakla yeni bir türe evrilmek arasında bir kez çatallanmıştı; şimdi, 9-10 yoldan birden çatallanıyor, küsurat yollar hariç... 

Bu öykünün devamını yazabilmek için, 50 yıllık zihnime format atmam gerekti. Bu bütün geçmişbilimciler ve gelecekbilimler için gerekli ama yetmez bir zorunluluk. 

Yani: Paradigma / söylem düzlemi bir depremle değişti / kaydı.