Japonya'ya dönüş

Gençliğimde babamla tartıştığımızda ev sahibimiz "Kızım babanla kötü olma, gölgesi yeter."demişti. Şimdi gölgesi değil, sel nedeniyle mezarı bile zor bulunur halde idi. Annemi yitireli zaten bir otuz yılı geçti. Dönecek babaevi olmaması ne kötü... Kardeşlerim var. Kendi ailemden ayırd etmeksizin onları seviyorum ve sevgimizin karşılıklı olduğunu da biliyorum ama onların da kendi aileleri var. Herkes bir yaşam telaşında. En azından yorulmama karşın kardeşlerimi tek tek görebildim, mutluyum.

İlk gün kendimi hala burada gibi hissettim. Örneğin bir pastanede otururken gelip geçen insanları görünce "AA bu yabancı ! " diye içimden geçirdim. Uçaktan indikten sonra akşamki uçak bağlantıma kadar zaman olunca şehir merkezine gitmek istedim. Çıkışta bazı insanların yakınlarını karşılamak için geldiklerini gördüm. Bazıları isim yazılı tabela taşıyordu. Şöyle bir baktım onlara sanki biri beni bekliyormuş gibi bir his vardı. Havaş'ın otobüsüne doğru giderken bir ses "teyze " diye sesleniyordu. Bir baktım karşımda selvi boylu yakışıklı yiğenim ve eşi. İstanbul'a yakın yerde hekim olarak görevli. İzin alıp beni karşılamaya gelmiş. Gözyaşlarımın akmasına engel olamadım. EY GÜZEL İNSANLAR HER ŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN.

İlk durağım BODRUM'a kadar zamanımı onlarla ve bir dostla geçirdik.

Bol yağışlı rüzgarlı Bodrum havasını arada bir çıkan güneş güzelleştiriyordu. Bir gün Muğla valiliğinde görevli arkadaşımı ve eşini görmeye giderken Yatağandan geçerken HARUN Deniz kardeşim ve ailesi burada..selam yolladım sevgi yolladım yüreğimin derinliklerinden. İletişim kuramadım sonra zaman azlığı nedeniyle.

Ben Bodrum'un pazarını severim.Burada tek tek ya da bağ bağ aldığımız meyveleri sebzeleri kilo ile almak alındığını görmek zevk verir bana. Zenginimiz var dar gelirlimiz var ama sebze ve meyvemiz yığınla ....NE OLUR KIYMETİNİ BİLİN. Resimleri sonra ekleyececeğim galerime. Burada döndükten sonra süpermarkete gidince gözlerim dolar. Ne sulu gözlüyüm değil mi ?

Sonra İzmir...Ege'nin incisi..Yiğenim ve ailesi ve can dost İlyas Bayram ve eşiyle karşılaşmak beni çok mutlu etti. İzmir'e gidiş tarihim kesin ve kalma sürem fazla olsaydı daha çok arkadaşla karşılaşacağımdan eminim.

İzmir'de Kemeraltı ve blogcuların buluşma yeri Hisarönü, yanlışşam bağışlayın. Kardeşimle oturup birer çay içip hediyelik aldım burası için.

Sonra bulvarları turunç ağaçları ile bezeli Aydın. Kardeşim ve eşi orada görevli. İlk kez gittiğim Aydın'ı sevdim. Ancak sindirim sistemimdeki rahatsızlık güzel yemeklerini yememi önledi.

Sonra mı ? Yaşantımın büyük bir bölümünün geçtiği Ankara Ankara güzel ANKARA....Bir kardeşim de orada. Arkadaşlarım da. Beytepe kampüsüne gitmeden önce hazırlık sınıfını okuduğum Hacettepe Üniversitesinin etrafı ne kadar değişmiş. Orada eski özellikleri korunup restore edilen evlerin büyük bölümü lokanta olmuş. Maliye bakanlığı BÜMKO daki can dostlarımın bir kısmı ile orada buluştuk. Onların içinde de uzun aradan sonra bir araya gelenler olunca bazan konuşmalar bana çok yabancı geldi. Kolay değil görevi bırakalı 24 yılı geçti ve her hükümet değişikliği ile arkadaşların bir kısmı görev yerini değiştirmek zorunda bırakıldı. Benim dönemimden kalanların sayısı parmak sayısı kadar bile değildi.

Artık dönüş zamanı yaklaşmıştı. Annemizin mezarını ziyaret ettik. Çocukluğumuzun geçtiği, bahçe duvarına oturup çekirdek çitlediğimiz binanın ünden geçtik. Pencerenin önündeki kayısı ve kiraz ağaçlarının yerinde yeller esiyordu.Ev sahipleri yaşlandıkları ve bakamadığı için viraneye dönmüştü.

Görecek çok şey vardı. Karşılaşmak ve hasret gidermek istediğim bir dolu yakın ve arkadaşım vardı ancak zaman dolmuştu. AİLEM burada idi ve döndüm. Hala yorgunum ...Bir de siyatik ağrıları başladı ki...İki günde bir akapunktur tedavisine gidiyorum.

Ülkeme doyamadım. YAŞANILAN SORUNLAR BENİ ÜZDÜ. O GÜZEL ÜLKEYE AYIRIM YAPMAKSIZIN SAHİP ÇIKMALIYIZ. öyle güzel ki hersey....