je suis malade

rüya görmüyorum artık sigara da içmiyorum
artık bir öyküm de yok
sensiz pasaklıyım sensiz yerlere saçılmışım
bir yetimhanedeki öksüz gibiyim

hayatımı yaşama isteğimi kaybettim
hayatım sen gittiğin gün durdu
hayatım artık yok ve
`yatağım bile sen onu terkedeli bir tren garına dönüştü`

hastayım tam anlamıyla hasta
tıpkı annem geceleri evden çıkıp da
beni umutsuzluğumla yapayalnız bıraktığı günlerdeki gibi

hastayım tam manasıyla hasta
ne zaman geleceğini kimse bilmez
ve ne zaman yeniden gideceğini
şimdiden iki yıl oldu
sen gideli

bir taşa bağlanmış gibi
sana bağlıyım ben
yoruldum tükendim
mutluymuş taklidi yapmaktan

viskileri değil de geceleri içip bitiriyorum sanki
benim için ikisi de aynı şey zaten
tüm gemiler senin bayrağını taşıyor
nereye gideceğimi bilemez oldum
çünkü sen heryerdesin

hastayım tam manasıyla hasta
bütün şarkılarım sana
bütün sözcüklerim bitti
oysa sen gelmeden önce yeteneklerim vardı

bu aşk beni öldürdü
ve böyle devam ederse eğer
tek başına bir yerde geberip gideceğim
büyük bir aptal gibi, radyomun yanı başında
şarkı söyleyen kendi sesimi dinleyerek

hastayım evet tam manasıyla hasta
benim tüm şarkılarımı aldın
tüm sözcüklerimi bitirdin
tamamen hasta bir kalbim var
sense barikatların arkasında benim hasta olduğumu işitiyorsun sadece

.......

Yukarıdaki sözler ''je suis malade'' şarkısına ait. Sevmenin nasıl acıyı da beraberinde getirdiğini anlatıyor. Mutlaka dinleyin. Ben Lara Fabian'dan dinlemekten büyük keyif aldım.

Düşünüyorum da, müzik öyle evrensel ki, sözleri anlamasanız bile ne ifade edilmek istendiğini hissediyorsunuz. Hüznü, çaresizliği, her şeyi... Belki de insan içinde bulunduğu psikolojik duruma en çok uyan sesleri kendine daha yakın hissediyor kim bilir? Paylaşmak istedim...