Joker Mağazası, Jackpot ve iyi bayramlar Türkiye !

Bugün bayram öncesi idi malum, yarın bayram. Eşimle birlikte, bizim oğlanı da yanımıza aldık ve bize yakın, meşhur ve büyük çocuk-oyuncak mağazalarını dolaşmaya çıktık. Küçük Beyin bayram hediyesini almak için.

Maalesef ki bayramları bayram gibi yaşamak adına, elimizde avucumuzda ne varsa savurduk geldik, geliyoruz. Yarın ise hiçbir şey kalmayacak önümüzde. Ardına bakmaktan boynu fıtık olmuşlarla, dikiz aynalarından medet umanlardan başka.

Çiğli Kipa Alışveriş Merkezi içinde bulunan “Joker Oyuncak Mağazası” na girdik. Yarın bayram ya...Ah o eski bayramlar, içimizde kıpır kıpır kanayan ve de kaynayan bir yara ya...İçsel doyumsuzluklarımızı ve manevi yıkıntılarımızı tatmin ve tamir etmek adına, efelik yapmaya karar verdik:

“Hadi bakalım oğlum. Seç beğen al. Ne istersen. Yarın bayram, hakkındır!”

Bizimki, başladı koca mağazada, acele adımlar ve kocaman zeytin gözlü bakışlarla dolaşmaya. Bir o oyuncağa, bir ötekine, bir berikine bakmaya, incelemeye. Arada bir:

“Babacığım, şu olabilir mi? Babacığım buna ne dersin? Dur bir de şu tarafa bakıyım.”

Biz de eşimle, hem uzaktan O’nu inceliyor, hem de sergilenen binlerce oyuncağa göz atıyorduk. Bir ara, raflardan birinde gördüğüm bir şey (oyuncak diyemiyorum maalesef) gözlerimin yuvalarından çıkmasına sebep olacaktı neredeyse. Daha bir yakınlaştım ve elime alıp incelemeye başladım.

Üzerinde “Jackpot” yazmaktaydı. Bu, “oyuncak” diye orada satılan, teşhir edilen şey, hani kumarhanelerin meşhur “kollu” ları vardır ya, hah işte ondandı. Yandaki kolu aşağı indirdin mi, yan yana bulunan üç pencereden görünen sembollerin aynı olmalarını beklemeye başlıyordun. Üçünü bir yaptın mı gelsin paralar.

“Oyuncak kumar makinesi” ni incelemeye devam ettim. “Made in Chine”. Vay canına yandığımın komünist-maoist Çin ’i vay dedim. Sen o koskoca ideallerinle kalk gel, kapitalizmin arka bahçesinde, çocuklara Las Vegas, Monte Carlo havası çal. Güler misin, ağlar mısın?

Neyse, ben ne güldüm, ne de ağladım ama tepkisiz de kalamadım tabi. Elimde oyuncak kumar makinesi ile kasada duran ve mağazanın sorumlu yöneticisi olduğu, her halinden belli olan, orta yaşlardaki bayanın yanına gittim.

“Çok af edersiniz Hanımefendi. Size bir şey sormak istiyorum.”

“Buyurun efendim.”

“Sizce bu şeyin, bu çocuk-oyuncak mağazasında satılması, satılmasını da geçtim, bulunması dahi normal midir acaba?”

“Efendim, haklısınız ama mağazamız da sadece çocuklar için değil, yetişkinler için de oyun malzemeleri satılmaktadır.”

“Yetişkinler için de satılması normal midir, bir? Bu kumar makinesi, biraz önce benim oğlum tarafından da bulunduğu raftan alınarak incelendi, iki?”

“Haklısınız efendim, ben de sizinle aynı düşünüyorum ama...”

“Peki teşekkür ederim” dedim ve “oyuncağı” yerine koyarak konuyu kapattım. Ben o bölgeden uzaklaşırken mağaza müdiresi, yanındaki çalışanlarla bir şeyler konuşuyordu. Ya, “<ı>ulan ne kıl müşteriler var yahu, sana ne be adam” makamından beni çekiştirmekte ya da kaldıkları bu zor durumdan dolayı daha üst amirlerinden hal hatır sormaktaydı. Duymadım, bilemedim.

Ne diyelim dostlar, İyi Bayramlar Türkiye, demekten başka.

Efendim, önümüzdeki dört günlük bayram tatili süresince, Dalaman taraflarında olacağım. Gezip-gördüklerimizi, yiyip-içtiklerimizi gelince ve nasipse paylaşırız. Dönünce buluşmak üzere, hoşçakalınız.

Tüm Milliyet Blog dostlarının ve ülkem insanlarının bayramını tebrik ediyor; sağlık, mutluluk, esenlik ve huzur diliyorum.

Aşk olsun.

@Geçen sene bugün "Teneşir Cumhuriyeti -6-": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=17937

@Geçen sene bugün "Arabamın Canına Okudular": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=17973