Kaba insan her yerde kaba!

Mevlâna: ‘Siz ne kadar bilirseniz bilin, sizin bilginiz karşınızdakine anlatabildiğiniz kadardır.’ Sonuç olarak müslüman yumuşak sözlü, güler yüzlü, anlayışlı olmalı, kaba ve kırıcı olmaktan kaçınmalıdır.

Hayatın her alanında maalesef insanların kabalıklarıyla karşılaşabiliyoruz. Etrafımızda kendini geliştirememiş, medeniyetten uzak insanlar bulunabiliyor. İster istemez günlük hayatta bu tip kaba insanlar ile muhatap olabiliyoruz. Bu tür insanlar ile ilişkilerimizde samimiyet noktasında çok ileriye gitmemek gerekir. Karşıdan, mesafeli bir dostluk yöntemi izlenmelidir. Peygamber efendimizin hayatında da bu tip kaba insanlar vardır ve maalesef kendisi de muhatap olmuştur.

Sevgili Peygamber'imiz yakın dostu Hz. Ebubekir'le Medine'nin sıcak bir günü oturmaktadırlar. Biraz sonra içeriye bir adam girer. Etrafına baktıktan sonra Hz. Ebubekir'in yanına oturur ve hemen çirkin sözlerle Hz. Ebubekir'e saldırmaya başlar. Hakaret eder, onu küçümsemeye çalışır, ona tacizde bulunur. Hz. Ebubekir sabırla dinler. Olaya şahit olan Hz. Peygamber bu saygısız insanın haddi aşan çirkin sözlerinden rahatsız olsa da bir an için susar. Adam nerede olduğunun, kimin huzurunda bulunduğunun farkında değilmiş gibi devam eder. Bu anlamaz adamın çirkin sözlerinden hayli rahatsız olmaya başlayan Hz. Ebubekir dayanamaz ve cevap vermeye başlar. Hz. Ebubekir sınırını aşmadan, bu terbiye sınırını aşanın terbiyesini vermeye çabalamaktadır aslında. Hz. Peygamber'in huzurunda olduğunun farkında olan Hz. Ebubekir daha fazla susarsa Hz. Peygamber'in rahatsız olacağını varsaymıştır. Hz. Ebubekir'in cevap vermesi üzerine Peygamber'imiz ayağa kalkarak orayı terk eder. Hz. Peygamber'in uzaklaştığını gören Hz. Ebubekir telaşlanır ve Peygamber'imizin arkasından koşar. Diğer yandan da heyecan ve korku içinde söylenmeye başlar:

-        "Ey Allah'ın elçisi, sizi rahatsız edecek bir şey mi yaptım? Yanlış bir şey yaptıysam Allah'tan af dilerim."

Hz. Peygamber döner ve çok sevdiği dostuna şöyle buyurur:

-       "Ebubekir! Adam sana hakaret edip sataşmaya başladığında sen sustun, o esnada Yüce Allah'ın görevlendirdiği bir melek senin adına o adama cevap veriyor, sana da dua ediyordu. Sen sustukça melek seni savunuyor, adama karşılık veriyordu. Ne zaman ki sen cevap vermeye başladın, işte o anda o melek orayı terk etti ve şeytan oraya girdi. Ben şeytanın bulunduğu ortamda durmam. Benim orayı terk etmemin sebebi buydu."