Kabağın sahibi

Kabağın Sahibi / Salih Erdem

Nefisle mücâdele aşamasından kelli

Kalenderîlik katı: Rindin, en üst makamı!

İşte, böyle bir derviş vaziyetinden belli

Her varlıktan arınıp, tenden kesecek kâmı.

Koşar ale’lacele: “Saç, sakal, bıyık ve kaş

N’olur berber efendi usturayı vur derhâl.”

Usta, kılağılarken yülgüsünü pürtelâş

Çırağına seslenir: “Evlâdım, örtüyü al.”

Saçları kazınırken derviş dalar, aynada

Dökülen süslerini, suretini seyreyler.

İçeri dalıp girer bir bıçkın o esnada

Dervişin kafasına birden tokat aşk eyler!

Yamalı hırkasından tutup kükrer âdeta:

“Kalk da tıraş olalım, hadi uza! Kabak…” der.

Gönül koymak yakışmaz derviş denilen zata

Tevazuyla yer verip biraz öteye gider.

Berber mahcup, tedirgin ve oturur beynamaz!

Tıraş boyunca sürer: tehdit, küfür, horlama.

Küstah kasıp kavurur; dervişte kıl oynamaz!

Gel kabak, git kabakla devam eder zorlama.

Yülümenin sonunda dayı cakayla çıkar

O an gemden boşanmış hızla yokuş aşağı

At arabası gelir… oku karnına çakar:

Külhanbeyi cavlarken titrer kolu, bacağı.

Berber şaşkın: “Efendi! Öyle cezalar var ki

Bu ağır olmadı mı?” Derviş mahzun, imalı:

“Vallâhi gücenmedim, hakkım helâl! Gel gör ki

Kabağın sahibi var. O gücenmiş olmalı!”

Girilen günâhların kefareti nedir? Ah!

Eğer zulüm, iftira etmişsen vah, vah ki vah!

04.05.2012/ AYDIN

Salih ERDEM

Öyle bir yanmalısın ki; önce çehren, sonra çevren aydınlanmalı. Acıpayam / Denizli ..