Kabuk bağlasın

İçim yangın sevdiklerime sözüm kelam etmiyor,
Haddimde varsa söylemim artık nazım geçmiyor..
Yaşadıklarım bana ait, artık kimseyi ilgilendirmiyor
Dünyama çekildim artık dertlerim kabuk bağlasın...

Şiirlere dökerim meramımı, yazarım satır satır!..
Sanki fikir verseler, taşırlar atla bin katır,
Görseler halimi acı içinde olmuş anıt mezar yatır,
Dünyama çekildim artık dertlerim kabuk bağlasın...

Kimseye söylemeyeceğim derdimi, mecal yok yarama,
Nasihatlar kol geziyor, çare yok derdime ilaç,merama
Söz birse sukut altındır derler, suskunum artık hatıralarıma,
Dünyama çekildim artık dertlerim kabuk bağlasın...

Dertlerimi, ne anam anlar, ne kardeşlerim beni benden soranlar,
Biraz sıkıntı bastımı dinliyormuş ta, anlıyormuş gibi yapanlar.
Sıkıntıya gelince söz ve kelamı kısa kesip te kaçanlar,
Dünyama çekildim artık dertlerim kabuk bağlasın...

Herkesin derdi kendine yeter ilaç olsa sürer meramına,
Benimki de dert olmasın, herkesin içindeki kelamına,
Artık hiç kimse bilmeyecek,iyim diyecem soranların selamına,
Dünyama çeklidim artık dertlerim kabuk bağlasın.