Kaçış

Artık kaçmak istiyorum. Doğanın sesini dinlemek istiyorum. Sabah erkenden kuş sesleriyle uyanıp, bahçede kahvaltı yapmak istiyorum. Sonra spor ayakkabılarımı ve spor kıyafetlerimi giyip (özellikle bir kot ve eski bir t-short )uzun çok uzun yürüyüşler yapmak istiyorum. Hiçbir şey düşünmeden serserilik yapıp, aylak aylak dolaşmak istiyorum.

Topuklu ayakkabılardan ve kumaş pantolondan nefret ediyorum. Cüzdanımı yine arka cebimde taşımak elimi kolumu serbestçe hareket ettirmek istiyorum. Sanırım benim ruhum serseri. Yıllar önce bir arkadaşım söylemişti de çok kızmıştım oysaki doğru teşhismiş. Kurallardan ve suratlarda sırıtan o yapma gülücüklerden nefret ediyorum. Bazen insan kendini bir kıskaçta hisseder ya sanki bir kavanozdayım ve kavanozun kapağıda kapalı!!!O kadar bunaldım yani. Hep aynı koşturmaca içindeyiz. Oysaki benim ruhum isyanlarda....

Rüzgarı, güneşi, yağmuru hissetmek istiyor. Doğanın kokusunu ve sesini özlüyor. Ne zamandır beni bekliyor;''hadi artık lütfennnn''diyor. Ne zamandır üzgün, bana kızgın bir köşede oturuyor. En sonunda tamam dedim, hadi gidiyoruz. Bir görseniz kuşlar gibi gökyüzünde kanat çırpıyor şimdi. Bizim ruhlarımıza yaptığımız bu eziyet nedir böyle anlamıyorum...

Şimdi beraber aylaklık yapacağız... Bol bol yürüyüp, koşup yoruluncada bir ağacın altında sırt üstü yatıp, dalların arasından gökyüzünü izleyeceğiz. Geceleri soğukta oturup karanlığa serpilmiş yıldızları sayacağız. Beni yorulmadan bekleyen ruhuma ayırdım 3 günümü.

Size anlatacak bir çok olay ve gülünce yapmacık olmadığı gülen gözlerinden de belli olan bir ruh getireceğim....