Kaçış

Akşamdan kalma şarkıların şafağında açtık yine gözlerimizi

ki değişen bir şey yok dünkü günden beri.
Bugün de kimseler anlamayacak bizi,
kimselere anlatamayacağız iç denizlerimizdeki yükselişi,

başka hayatların kıyılarından sessizce geçip gideceğiz,
başka hayatlar bizim hayatımızın kıyısından.
Çok azımız fark edecek
yüzyılın en kötü hastalığının kanser ya da bir başkası değil,
aslında yaşayamamak olduğunu.
Marifetsizliğimiz artıyor.
Sözcükler eziliyor dişlerimizin arasında,
bıkkınız, çekimseriz, duyarsızız
ve her gün biraz daha yabancıyız kendimize.
Duymak istedikleri sözler söylüyor
ve duymak istediğimiz sözcükler bekliyoruz
sessiz anlaşma halinde olduğumuz dudaklardan.
Kimse bilmek istemiyor aslında ne olduğunu,
daha da önemlisi kim olduğunu.
Sessizce yürüyoruz başımız hep önümüzde.
Aklımıza saldıran düşünceleri elimizin tersiyle itiyoruz.
Yolu biz seçmiyoruz yollar çoktan hazırlanmış,
tereddüt dahi etmeden giriyoruz.
Kopartılmadık özümüzden hayır,
kimse koparamaz bizi, biz öyle istiyoruz.
Özgürlük biz’de saklı,
biz ise özgürlükten kaçıyoruz.
Ben hariç değil.

Hüseyin Çatal 22 Ocak 2012 Konya