Kader (devam)

Grup neşe içinde "Veremli 3-C" diye bağırarak ilerledi.

Aradan uzun yıllar geçmişti. Mavi gözlü genç, yaşlı adamı hatırladığında her zaman gözleri ıslanırdı. Bu rasgele, bir ıslanma değildi. Bilinen ıslanmaların dışındaydı. Önce sağ gözünden bir damla yaş akardı, yaşadıklarına inat olsun diye. Sonrada sol gözünden yine bir damla yaş akardı, bu da düzeltemedikleri içindi.

Önce sağ gözünü silerdi. Sağ gözünün derinliklerindeki şahikanın nasıl yok edilmeye çalışıldığını siliyordu sanki hafızasından. Bu kaderini, o yaşlı öğretmen belirlemişti. O da yaşaması gerekeni yaşıyordu.

Yeni başladığı zaman görevine, her yeni mezun olan öğretmenler gibi, genç ve idealistti. Vatana, millete hayırlı evlatlar yetiştirecekti. İnatçı ve yenilenen bilgileri ve ölçüleri olmasaydı eğer, sistem dozerinin altında, hem de mesleğe başlamanın altıncı ayında, tüm idealleri ezilecek ve sıradan bir asfalt haline dönüşecekti. Ama, müthiş bir inadı vardı. Asla sıradan olmayacaktı. Yaşadığı her olay, her çelmeler ona yeni bir güç veriyordu. Ve mesleğe ilk başladığı gün kadar azimkâr aynı zamanda idealistti.

Tayin olduğu her yeni okulunda ilk işe başlarken, "Buranın bana ihtiyacı varmış. Kaderindeki gibi yapacaklarını yap, " diye kendi kendine bir yörünge çizerdi.

Ve büyük bir heyecanla, Eğitmek için değil, öğretmek için var gücüyle çalışırdı. İdeallerini çoktan kaybetmiş kişilerin eleştiri ve kıskançlıklarına aldırmadan, yaşam duvarındaki olması gereken yerine kendini oturtmaya çalışıyordu. Bitmez tükenmez enerjisiyle, öğrencilerine ve diğer meslektaşlarına, hem de çevresine yararlı olabilmek için çabalayıp duruyordu. Bunca senedir. Ne vicdansızlıklar görmüştü. Ne terbiyesizlikler. Ne saygısızlıklar. Ne kıskançlıklar. Ne yalakalar. Şimdi, sağ gözünün derinliklerinde duran bu yalnızlık gözyaşını siliyordu sağ eliyle.

Yaşam nedir sorusuna, "Mesleğin senin kimliğindir, mesleğinle varsın ya da yoksun. Mesleğinde en iyi olmak için savaş vermeyeceksen, yaşam oyununda kendi vicdanınla çelişirsin, ve kendi vicdanıyla çelişenler, dürüst bir yaşam kuramazlar, " derdi.

Sonra sol gözünün derinliklerindeki yalnızlığına gelmişti sıra.

Foto: arte en blonc y negro