Kader mi?

Hayat planlarımızı mı bozar, yoksa planlamalarımız mı hayata uymaz? İstediklerinin olmama sebepleri az istemek değildir. Kesinlikle her zaman yeterince isteriz., fakat sorun isteklerimizin bize uygun olup olmaması belki de. Hayat şöyle bakabiliriz; hani çay içerken içine şeker veya tatlandırıcı kullanmak gibi, çok azımız şekersiz içeriz. Normal şartlarda herkesin yaptığı gibi yapıp çaya şeker koymaya kendini zorunlu hissetmemeli insan. Çayı içerken isteğimize göre nasıl olacaksa, az şekerli veya şekersiz veya çok şekerli içebileceğimiz gibi tatlandırıcı da kullanabiliriz. İşte o zaman hayat devreye giriyor, istemek, zevk almak veya öylesine içmek arasında belki de kendimize rağmen bizi koruyor.

Hayat bizim isteklerimize hazır olmamızı bekliyor, bazen dizilen taşların arasından çekilen bir taş tüm dengeleri değiştiriyor ve yeni bir denklemi çözerek tekrarlanıyoruz. Belki de isteklerimize hazır olmayı hissetmenin bir yolu da bu, kimbilir.

Bir olay hep aklımın bir köşesinde yer etmiştir, tanıdığım bir ailenin en önem verdikleri tek şey evleri idi, evlerini temiz tutmak, güzelleştirmek, süslemek en büyük uğraşları. Bütün gün o eve verdikleri emek diğerlerine göre daha fazla bu belli, fakat o insanların hayatları boyunca kendilerine ait bir evlerinin olmayışı bir tezat, ama her gittikleri eve aynı özeni göstermeye hayatları boyunca devam ettiler. Bunun sebebi çok önemsediklerimizden yoksun kalma duygusunun bir tezahürü mü kimbilir.

Arzularımız, isteklerimiz bazen olmadık zamana sığıverir, oluverir, anlayanzasın oluverir. Hemen "Allah'tan başka bir şey dileseydim" diye düşünürüz. Büyütürüz isteklerimizi, dileklerimizi. Mantıklı davranmak duyguları ötelemeyi mi gerektirir? Mantık kuralları içinde istediklerimizin olmayışında, duygusal ötelemelerimizin rolühangi noktatadadır.

Arzularımız mantığımızla aynı düzleme geliverirse oluverir bir anda halbuki! Elle tutulur, gözle görülür hale gelir, Kendimiz hazırlayıp beklemeliyiz.