Kadın, her şey YALAN, şarkısını söylerdi

Kadın geç yatıp, erkenden kalkardı. Kalktı. Aya bakarak soyunurdu kadın, sonra giyinirdi. Beğenmez kendini, bir daha soyunurdu ve giyinirdi. Her sabah iki defa soyunup, iki defa giyinirdi. Memnuzsuz evden çıktı. Arabasını çalıştırdı.

Her şey yalan şarkısını söylüyordu...

Bastı gaza gitti. Tam bir saatte gitti. Beğenmedi, döndü. Her sabah üç saat gider, iki saat dönerdi. Hoşnut değildi bu gidiş ve dönüşlerden, bir daha gidişlerden. Gittiği yerde, içeriye girdi.

Her şey yalan şarkısını söyledi.

İçerisi kalabalıktı. Kabaca selamladı önüne geleni. Önüne gelmeyenler hiç umurunda değildi. Odasına çekildi. Bir kahve istedi. Bilgisayarını açtı. Başladı yazmaya....

Her şey yalan şarkısıyla yazmaya devam etti.

Her gün öğlene kadar üç kahve eşliğinde, şekersiz, yazardı.

Her şey yalan şarkısı onu yalnız bırakmazdı.

Kendisi o manada bir yazar değildi ama, her gün, buna pazarlar da dahil, buraya gelip yazardı. Bir gün, derdi, bu yazdıklarım bana kalacak. Şimdi başkasının, olsun!

Her şey yalan şarkısı onundu.

1. Not: Tanırım onu, tanımaz beni; her şey yalan! Bu arada, öğleden sonraları kaybolurdu, kimse nerelerde olduğunu bilmezdi; her şey yalan şarkısını söyleye söyleye geç saatta dönerdi eve.

2. Not:

Her şey yalandı,

kadın gerçek;

bir ressam olduğu

söylenirdi

bir de ŞEY...,

neyse,

söylediği şarkı

ona yakışırdı;

her şey yalan!...

Ş.Y.