Kadın kadını sevmez, aslında

Kadın kadının kurdudur.

Kadın kadını, sevmez.

Şimdi bu satırları okuyan kadınlar “-vaaayyyy, heeyyyttttt, ” ne demek diye ayaklanmayın!”

Siz, içinizden biriniz bir kadından kazık yemediğinizi söylemeyin, bana.

Söylerseniz, güzel saçlarımı şak diye kökünden keserim valla…

Kaynana gelinine yapar eder, kendisi de kaynanasından çektiği halde.

Bir de yumuşak yüzlü, otoritesi zayıf kaynanalar vardır, o zaman da gelinler sinsice planlar yapar kaynanaya, o da ayrı mesele.

Görümce de aşağı kalmaz, çektiren kaynanadan.

Ya eltiler, eltilere ne demeli?

Yün örgü literatüründe bile vardır “elti eltiye küstü” örneği. – Yün örenler, ismini duymuştur.-

Ya işyerindeki amiriniz, müdürünüz, kadınsa vay vay vay!

Annenizden emdiğiniz süt burnunuzdan gelir.

Çektirmediği kalmaz.

Aynı konumda olduğunuz iş arkadaşınız vardır; siz bir üst konuma geçseniz, vay halinize, önce dost görünür veeee sonra yavaş yavaş gardını almaya başlar.

Haaa bir de güzel, çok güzeli sevmez kadın. Çünkü güzel olan, ondan çok üstündür, rakiptir daima, yarışamaz bile onunla.

En kolayı onu, dışlamak ya da düşman olmaktır.

Yukarıda saydıklarım arasında bidtabii ki istisnalar vardır.

Eh “istisnalar kaideyi bozmaz” diye bir deyim de vardır, değil mi?

Kadın kadınla ne zaman dost olur?

Eşit konumda olduğunda.

Sosyal statüleri, eğitimleri, fiziki görünümleri benzerlik taşıdığında.

Ortak bir dertleri ya da ortak bir düşmanları varsa,

İyidirler, hoşturlar, dostturlar.

Bunlardan biri ortadan kalktığında; dert, düşman veya eşit statü. Yavaş yavaş birbirinden uzaklaşmaya başlarlar.

Ya da gerim gerim gerinerek hava atmaya.

Ya da kaşının üstünde gözün vardır veeee bir arıza çıkar, ardından da küslük gelir.

Artık statü olarak yükselmiş, ortak dertler bitmiştir. Beklenen son gelip çatar birgün AYRILIK.

Kadınlar eşit şartlarda bir arkadaş ararlar kendilerine. Bulurlar da….