Kadın olmanın dayanılmaz ağırlığı

İşyerinde mobbing’i yaşayan, trafikte taciz, ailede baskı, törede suçlu, evinde aşçı, yatakta kadın, 8 Mart’larda hatırlanan, gazetelere cinayet manşetlerine konu olan, reklamlarda obje olan, ölçülerini beğenilmeye endeksli yaşayarak, uygun tutmaya çalışan, içki sofralarında meze olan; 

Nazıma göre … 

Kimi der ki kadın
Uzun kış gecelerinde yatmak içindir.
Kimi der ki kadın
Yeşil bir harman yerinde
Dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir,
Boynumda taşığıdım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran,
Kimi der ki çocuk doğuran,
Ne o, ne bu, ne döşek, ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım, başımdır.
Yavrum, annem, karım, kızkardeşim, hayat arkadaşımdır. 

Bir Mart ayı daha geldi. Bugün ve belki birkaç gün daha yine her zamanki gibi yazılıp çizilecek, kadın göklere çıkarılacak, röportajlar yapılacak, kutlamalar, sergiler açılacak, yapılacak, konferanslar düzenlenecek, gösteriler yapılacak, pankartlar hazırlanacak, çeşitli etkinlikler düzenlenecek… 

Yollarda, mitinglerde çiçek dağıtılan, bir gün için göklere çıkarılan, ertesi gün akşamı eve gelip ‘’ yemek hazır mı’’ diye soran bir koca ile ( en hafifinden ), giyim kuşamına karışılan, işsiz gezen, basit ve kazancı az işlere uygun görülen kadınlarımız… Mücadeleci ruhlarının güçlü olduğunu bilsek de sürekli sindirilmeye çalışılan kadınlarımız. Yaşamı erkeklerden bir adım geriden takip etmeleri beklenen kadınlarımız… Gelişmelere, yaşama, kendini geliştirmeye daha açık olması gereken, gün gezmelerinden artık kurtulup daha çok okuyup daha çok araştırması, kendine güven duyması gereken kadınlarımız… 

‘’Kadınlar çiçektir.’’ derler. ‘’Kanla sulanmasın, yalanla oyalanmasın bu çiçekler.’’ 

Tüm dünya kadınlarının yeniden anımsandığı bu günde ben de kutlamak istedim usulca bu köşeden… 

Sevgiyle kalın, mutlu kalın… 

Müşerref ÖZDAŞ