Kadın yok, gözyaşı yok

Kadın mutluysa mutludur ,

Okuduğun kitap, su içtiğin bardak

Sabırla açmasını beklediğin çiçek

Mutludur elbisenin rengi,

Pencereden süzülen güneş,

Çocuk, sevgili, eş…

Kadın güzelse,

Güzeldir, kavganın tadı, gecenin kokusu

Bir yudum kahvede paylaşılan yükü hayatın,

Güzeldir, aldığın nefes, yürüdüğün yol

Aynadaki yüz senindir, sağlamdır attığın adım

Helalin, sevgilin, dileğin…

Gayrı haramdır gölgesi ihanetin

Mutluysa güzeldir kadın

Güzelse mutlu…

Kadın yok, gözyaşı yok

Turnalar fakir, şefkat eksik

Tozlu panjurlardan sarkan pembelikler

Kirli yüzlü çocukların soğuk elleri

Tıkalı kalbe giden insanlık yolu

Kırmızı kurdelede alna sürülen leke,

Kan olur akar kadere

Kadın yok, güzellik yok

Pembesi eksik dünya

Saçları dökülen bahar,

kırık keman yayıyla dinlenen senfoni

Eteği eksik dağlarda yalnız türküler

Ürkütür doru atları

Kayıp kısraklarda can-ân korkusu

Kadın yok… eylül yok…

Kavuran sıcaktan donduran soğuğa,

döner durur dünya…

Özlenir yumuşak elleri mevsimin

İnce belli ceylan yardım dilenir kurttan

Kirli dereye avutmak düşer

Parçalanan düşü, etleri koparılan hüznü

Ve seyreder kayıp sürüler umarsızca

Son balığın ölümünü…

Kadın yok, şiir yok

Keman kaşlar, ok kirpikler, sırma saçlar üstüne

Selvi boylar, al yanaklar adına

Leyla’lar, Aslı’lar, Şirin’ler aşkına

Kadın yoksa,

aşk  yok,

hayat  yok,

nefes yok…

Ölmenin de anlamı yok…