Kadın

İNSAN BİR YERDE KENDİNİ BIRAKMALI
İnsan bir yerde boş vermeli kurallar, düzenlere,
İnsan bir yerde kendini bırakmalı,
Hiçe saymalı düzenini dünyanın,
Zamana karşı koymalı,
Sıyrılmalı ayıplardan, korkulardan.
Küçük hesapları bir yana atmalı,
Yaşamalı şöyle alabildiğine,
Büyük delilikler yapmalı.
İçmeli,
Sevmeli,
Küfretmeli.
Kendine bir başka gözle bakmalı.
İnsan bir yerde boş vermeli kurallara, düzenlere,
İnsan bir yerde kendini bırakmalı.
Ümit Yaşar OĞUZCAN    
    

40’ LI YAŞLAR
Ne yapmak istiyor insan?
Yapamadıklarını…
Ne görmek istiyor insan?
Yaşamadıklarını…
Ne bulmak istiyor insan
Aradıklarını…
Ümit Yaşar Oğuzcan da herhalde bu arayışlar içinde yazdı ‘İnsan Bir Yerde Kendini Bırakmalı’ şiirini. Acaba 40’lı yaşlarında mıydı o sıralar?
Bu yaşa niye mi takıldım? Aslında hiç yaş kompleksim yoktur. Yüzyıllardır, yaşım her sorulduğunda gururla söylerim. Bugün, televizyondaki bir program beni, 40 yaşımı düşünmeye sevk etti.
Sevinciyle, üzüntüsüyle, başarısıyla, hayal kırıklıklarıyla,aldatılmışlığı, sefilliğiyle, çaresizliği ve azmi yüz ifadelerine yansımış hayatlarıyla, fotoğraf karelerinden fırlayacakmış gibi duran kadınlar gördüm. 40 yaşında, 40 kadın…
Ve ben!… Ben 41. sıraya koydum kendimi. 41 yaşında, 41. kadın…
Şimdi sizlere sesleniyorum. Bir bilgisayar ekranından da olsa, gözlerimi gözlerinize dikip haykırıyorum:
40 yaş, kaybetme yaşı değil. 40 yaş, pes etme yaşı da değil. 40 yaş, yolun yarısından sonrası hiç değil.
Benim için 40 yaş; neleri bilip neleri bilmediğimi fark ettiğim, yapamadıklarımı kabullendiğim, yapabileceklerime de daha bir istekle, gücümün tükendiği yere kadar asıldığım bir yaş. Pek çok konuda kendimi sorgulamam 40’ıma kadar devam etti.40’ımdan sonra hesaplaşmam bitti. Gördüm ki, benim bir bu kadar daha zamanım yok, sizin de yok…
O yüzden; açın gözünüzü. Kaybedecek vaktimiz yok bundan sonra. Artık her şey daha güzel olmalı, artık her şey daha planlı olmalı ve artık hiçbir şey sıradan olmamalı. Birileri şöyle ya da böyle olmamızı istiyor diye, biz yarım yaşadığımız hayatı yine yarım bırakmayalım.
Şimdi yapamadıklarımızı yapma zamanı. Yüreğimizden kopan çığlıkları karanlıklara gömmeyelim. Ateşin körüklenme zamanı. 20’sinde ölüp, 80’inde gömülenlerden olmayalım. Bunu nasıl yaparım diye sorarsanız eğer, cevabı beyninizde saklı.
Ben, el becerilerine ağırlık veririm, sen bu zamanı aydınlanmaya ayırabilirsin. Ben, yarım kalan benliğimi, düşlerimi tamamlamaya çalışırım, sen kırdıklarını, bozduklarını onarabilirsin. Ben, kariyer yapmayı hedefledim, sen çocuklarına daha çok vakit ayırabilirsin.
Kısacası, yudum yudum hayatı yaşamaya ne dersin?