Kadına Şiddet Üçüncü Sayfalara Süs Olmaktan Öteye Gitmiyor

Seyirci kalmak!...

Belki de son yıllarımızın en yalın ifadelerinden birisi…

Doğrusu bu ya, şu düştüğümüz utanmaz hallerimize bir bakın… Tek bir tepki dahi vermeksizin, suratımızı dahi buruşturmak şöyle dursun, onca onanmaz rezilliklere, onca şiddet mağduru olmuş kadına bir göz ucu ile bakmışlığımız bile yok.

Kadına şiddet haberi üçüncü sayfaların süsü…

Dün ilk kez bir gazetenin ön sayfasında o kadınların bir bir fotoğrafı yayınlanmıştı. Yan yana, alt alta, üst üste… İçimde bir ezilme, içimde bir sızı… Sadece geçen yıl kaç kadın sokak ortasında öldürüldü? Kaç kadın şiddetin en vahşisinin muhatabı oldu? Şiddetin zarif tarafından olanı hariç… Şiddetin vahşisi bahsetmeye çalıştığım. Ya zarif şiddet… Sinkaflı küfürlere bezeli olanlar. Oysa yarının sabahından itibaren, gece yarısı gongu çaldığı anda, yine o bildik martaval ifadeleri her yanı süsleyecek. Yine edebiyatların en içi boş olup da yüksek perdeden dillendirilenlerine tanık olacağız. Tıpkı içini boşalttıkları gibi… “Kadınlar günü” demek. “Dünya kadınlar günü” demek. Antalya’nın bütün cadde ve sokakları bu laflara bezenmiş.

Neden?

“Dünya emekçi kadınlar günü” değil miydi?

Yoksa biz yanlış mı biliyorduk?

Her neyse…

Çok şey fark etse de, ben yine de işin o yanında değilim. En nihayetinde kadına şiddet mevzuunda at başı gitmekteyiz işte… Her şey ortada değil mi? Erek egemenliğinin dibine kadar battığı bir ülke bizimkisi. Daha geçen hafta gördük olanları. O yüzüne bakmaya dahi iğrendiğim bir yazar bozuntusunun, protestocu kızlara kullanmış olduğu tabirler bir utancın resmiydi. Şimdi de yine soruyor bu terbiyesiz adam “Siz kaç kişisiniz?” diye. Sorun belki de bu olsa gerek. Erkek egemen dilin pespayeliği…

Yedi yıl önceydi on üç yaşındaki N.Ç.nin başına gelenler. Tuhaf bir mahkeme sürecine ve son noktada yine tuhaf bir mahkeme kararına, adli tıp raporlarına tanık olmuştuk. Geçen sordu birisi “Nedir yahu bu N.Ç. davası?” diye. Garipsemedim bu soruyu. Doğru bir soruydu. Kimin gündemine girdi ki N.Ç.’nin başına gelenler? Kim biliyordu ki memleketin ücra köşelerinin bir yerinde, memleketin ağır abilerinin, on üç yaşındaki bir kız çocuğuna tecavüz etmiş olduğunu? Kim sahip çıktı N.Ç.’ye? Hiç birimiz… Hiç birimiz dönüp bile bakmadık olana, bitene… O denli kanıksamışız ki bu tip dramları, toplum görüyor ama sessiz... Okuyor, duyuyor ama tuhaf bulmuyor. Olağanüstü düzeyde bir tepki vermiyor. Tam da vurgulamaya çalıştığım şey bu… Kimseden bir tepki yok… Aksine feci düzeyde bir kanıksama söz konusu…

Kadına şiddetin bil cümlesinin yaşandığı topraklarımızda kadınlar günü demek… Hadi bakalım…