Kadınca Bir Öykü (8. Bölüm Finale Bir Kala,' Başarılı Kadınlar Kooperatifi')

Yüreğime Dokundun

          Çiçeklerim bana ilaç gibi geliyor hüzün perdelerimi aralıyorlardı. Karne alıp ikinci sınıfa geçmemize az bir zaman kalmıştı. Eksikleri olan çiçeklerimin eğitimine biraz daha ağırlık vermiştim. Okuma heveslerini gördükçe kanım kaynıyordu. Maaşı aldığım gibi onlara hikayeler alıyordum. Kitap okuma alışkanlığı kazandırmaya çalışıyordum. Hikayesini bitiren ikiziyle ve diğer arkadaşıyla değişiyordu. Bu beni ziyadesiyle memnun ediyordu.

         Yaz tatiline gireli bir hafta olmuştu. Karnelerimiz ilkine nazaran çok daha başarılıydı. Onlarla gurur duyuyordum. Çiçeklerimi sevgiyle ilgiyle büyütmek için var gücümle çalışıyordum. Karnelere çok sevinmiştim ancak anneler için yaşadığım hayal kırıklığına da bir o kadar üzülmüştüm. Örgü işinden umduğumuzu bulamamanın ve babaların diline düşmenin verdiği burukluk bir müddet devam etti.

"Biz dedik olmaz"
diyenler,
"Yahu kadın başınıza ne yapabileceksiniz"
diye söylenenler kendince gülüyordu. Ama bilmiyorlardı ki ben inatçıydım, tuttuğumu koparırdım. Her düştüğümde yeniden kalkar, yeni baştan başlardım. Bilmiyorlardı ki anneleri mutlu etme yoluna baş koymuştum çünkü onlar mutlu olup mutlu çocuklar yeriştirecekti. Azimle en sonunda başaracaktım.

          Bir gün annelerle kendimize izin verdik çiçeklerimi de alıp dere kenarına pikniğe gittik. Darbukalar, eğlenceler, sohbetler gülüş cümbüş gönlümüzce bir gün geçirdik. Ve ben o gün günlerdir beni düşündüren, yemeden içmeden kesen fikri buldum. Sürekliliği olan , annelere o yüreği güzel kadınlara, başka bir umut kapısı buldum. Yılmadım her şey bitmemişti, bu kez tam anlamıyla başaracaktım...

           Günlerce yeni fikrimi hayata geçirmek için uzun uzun araştırmalar ve çalışmalar yaptım. İstanbul' dan bir kaç hatırı sayılır dostlarımdan bilgiler aldım. Çünkü piknikte kurduğumuz o güzelim sofra bana büyük ilham kaynağı olmuştu. Gıda pazarı üzerine  ve kooperatif üzerine araştırmalarımı yoğunlaştırdım. Yeni faaliyet alanımıza sağlam temellere atılmak istiyordum. Hazır olana kadar annelerime çalışmalarımdan bahsetmedim. Sadece Sema, Muhtar Bey, Elif ve Fatma ile paylaştım.

          Uzun çalışmalarım sonucunda, günü gelince annelerime sürpriz yaparak her şeyi detaylıca anlattım. Umutlarımız yine yeşermeye başlamıştı ve bu kez her şey daha güzel olacaktı. Öyle sevindiler öyle sevindiler ki o anı görmenizi çok isterdim. Karda yürüyüp izimi belli etmediğim için de hayret ettiler. Gerçi kasabaya gidip gelmemden işkillenmişlerdi ama, yok doktordu yok alışverişti geçiştirmiştim. Halbuki ben gelecek için onlar için ne yapabilirim maratonundaydım. Tam anlamıyla sürpriz olmuştu. Yeni fikrime bayıldılar. Hayaller almış başını dört nala koşturuyordu.

          Önce kooperatifimizi kurmak için kolları sıvadım. Kooperatifimizin fikir annesi olduğumdan ismini bana bırakmışlardı. Ben de 'Başarılı Kadınlar Kooperatifi' dedim. Çok manidar bir isim bulmuştum ve herkes çok beğenmişti. Sema'yı kurucu olarak seçtik. Onun ve Muhtar Bey'in emekleri çoktu. Elif, Fatma dahil toplamda 6 anneyi alt üye yaptık. Nüfus ve ikamet örneklerini imzaları hazırlayıp harçları topladık. Yoğun bir tempoda koşturmaya başladık. Faaliyet raporlarımızı dosyaladık. Sema ve Muhtar Bey'le giderek prosüdürleri tamamladık. İlgili Bakanlığın müdürlüğüne başvurumuzu yaptıktan sonra Resmi Gazete'de yayınlanması için harcı yatırdık. Onaylanıp yürürlüğe girmesi için beklemeye başladık.

          Bu köyün bir şansı vardı. Muhtar Ahmet Bey ve eşi Sema hakikaten çalışkan, köyleri için didinen ileri görüşlü ve sözü geçen insanlardı. Öbür gün onları yeniden göreceğim için şu an dünyanın en mutlu insanıyım.
Fidan'ımı ellerimle gelin edeceğim için de son derece heyecanlıyım. Kim bilir nasıl güzel bir genç kız olmuştur. Onun da tüm çiçeklerimin de bahtı açık olsun inşallah...

Günler günleri kovaladı ve 'Başarılı Kadınlar Kooperatifi 'miz artık faaliyetteydi. Davul zurnayla kutladık.

Beylere
"Ne Haber?"
diyesim geldi ama gülmemek için kendimi zor tutmuştum.

          Diğer anneleri de yavaş yavaş üye yapmaya başlamıştık. Köyde çok ta güzel bir yer ayarladık. El birliğiyle hale yola koyduk ve çalışmalarımıza başladık. Reçeller, salçalar, turşular, peynirler, ev makarnaları, tarhanalar, pestiller aklınıza gelen  ne kadar doğal köy ürünü varsa hepsi listemizdeydi. Özenle hazırlayarak yarına umutla bakıyorduk. Hizmet yelpazemizi oldukça geniş tutmayı amaçlıyordum. Köyümüzü ve ürünlerimizi tanıtan broşürlerle ilk adımı attık. Harıl harıl çalışıyorduk. Değil tasalanmaya, uyumaya bile zor vakit buluyorduk. Çiçeklerimizi de ihmal etmemeye özen gösteriyorduk. Okul zamanları resim derslerimizde güzel çalışmalar yapmıştık. Yaz tatilinde de arasıra resim yapmayı sürdürüyorduk. Akşamları da annelerine kitap okuyorlar okumalarını geliştiriyorlardı. Ve ben takipteydim. Annelere de sık sık hassas konularda tembihlerde bulunuyordum. Sağ olsunlar bir dediğimi iki etmiyorlardı.

Hüzünlü gözler geride kalmaya başlamıştı. Her gün şükrediyorum . Arı gibiydik kadınlarımız tam anlamıyla iş kadını olmuştu.

Devam edecek

SİBEL YILMAZ