Kadınım

Geçmişi lekeli...

Beyaz tülün ardına
ustalıkla saklıyor
kadınlığın eski yüzünü

Akşam kızılında boğuyor
Onuru tüketen elleri
Alın terinin utancını

Çekildikçe karanlık
Gölgeleri düşüyor ihanetlerin

O;
beyaz tülün ardında
...umarsızca

Depremlerden bitkin

Çiy serinliğinde
Gülüşü diriliyor
Gamzeleri yorgun

Her solukta kahpelik

Çürümüş dehlizlerinde
Tek dişi kalmış siluetin
Karartısı düşüyor Aşiyan’da

Okka ile divitin valsini kıskanıyor
Dalgalara özenen martılar
Çalkalanıyor deniz
Çekiliyor ayak izleri
Ölüm sarıyor
kendini ecel sanıyor "mavi"

Uzun bacaklarının altında
Serili bedenler seyirci kalıyor
Arzuların yalnızlıkla
Kol kola sefasına

Kim geldiyse kapısına
Tenini seren kadın

Peçesini takmış
Cinayetlere şahit gecelerin

sürmeli gözleri yasta

Ak gerdanında
Dizili tarihin hazinesi
Yedi taşlı taç takılı hazan saçlarında

Her bir yanında yorucu sevişmelerin morluğu sanılır
Oysa ; her gelen bir parça koparır canından

Hüzünlü bakışında
Bulutlar kurşunlar toprağı
Çiçekleri hep diken açar ellerinde
Canı yanar yine de gülümser

Şehveti sürdüğü dudaklarına
Yıldızlar düşer

Yorucu bir tangonun finalinde
Öpüşür akreple yelkovan
susar arzular

Uğruna kaç can döküldüyse
Teslim olduysa kaç devlet
Bakir rüyaların erkeği olsa da kabuslar
Kanlı bastırılışıdır özgürlüğünün

Ne boynundaki tasmanın izini belli eder
Ne ayağındaki prangaların tahrişini, uzun bacakları…

O’na uzaktan bakmak kadar
Eteklerinde oynaşmak da güzel.

A d ı n a
İ s t a n b u l
d e d i ğ i m
k a d ı n ı m

Arzu Altınçiçek