- Kategori
- Şiir
Kadınım
Nasır tutmuş elleri, durur göğsünde.
İsyanı yüreğinde, ağıt kokar sesinde.
Yazın sıcağında alnında ki terinde,
Cefayı yumak yumak, sarmış kadınım.
Ufka takılı kalmış, yaşlı gözlerin.
Hüzünler var sesinde, bu hasret kimin.
Gülüşlerin kardelenler açtırır senin.
Sevdayı sevinçle, karmış kadınım.
Dar gelir yüreğe, sığmaz devliğin.
Utansın azminden görenler hep senin.
Yangın yeri aşkınla, yürek kimliğin,
Bu dünya zalimlere, darmış kadınım.
Dağ bayır demezsin hiç, her işte varsın.
Namussun, şerefsin, hayâsın, arsın.
Beklersin mutluluklar, senide sarsın.
Ne bitmez çilelerin, varmış kadınım.
Haydi, otur çekinme, gönül tahtıma.
Sultanlar gibi kurul, gel de bahtıma.
Ateş kusar elbet, uğrayanlar ahtın’a.
Gönülden muhabbete yarmış kadınım.
Birdal Can TÜFEKÇİ
9.3.2012