Kadının anlattığı o yerde duruyordu

Hep kendi kendineydi...

Kendi romanının yüz ellinci sayfasında....

Böyle daha kolay okunuyorum, diyordu.

Kadın anlatıyordu, o, kadının anlattığı tam o yerde duruyordu.

Tam o yer, önemli bak, bakıyorsun değil mi kendi kitabına; sahi sen şiir misin, öykü mü, roman mı, yoksa deneme mi; sen nasıl bir kitapsın?

Harika bir şarkının içinde yaşamak isterdim, dedi, son sayfalara doğru.

Sen kendi kitabının kaçıncı sayfasındasın?

Herkesin bir kitabı var değil mi, kendi kendinin?

Şimdi kadın ne demek istiyor?

Sen ne diye bu kitaba takılıp kaldın?

İş mi, gidip gelmek mi, yatıp uyumak mı, yemek yiyip, evet yemek, sonra oturup öksürmek mi?...

İnsanın şöyle özgürce kendinde kitaplaşmasını izin verilse...

1. Not: Ne çok kitap okudun, içinde sen, ben, biz, bizler yoktuk!?!

2. Not:

Çıkartamıyorum

beni benden

seni senden

bizi bizden

sizden

hepinizden

hepimizden

çıkartamıyorum

bir nevi kitabım ben dedi,

o.

Ş.Y.