Kadının iç dünyası

Bazen elinde olmadan, bil hayli uzak görünmezlerdeki son durağı düşünür, etkileşimler kurar, hatta seçmeye çalışır kadın. Bazen de elinde olarak yapar bunu. . . Tüm yozluklarda, nefessiz kalışlarının içinde, tektir kadının arındırılmışlıkta sakladığı hisleri. . .

Öyle içten öyle kendi halinde. . .

Kendi halindedir evet, bu kendi halin deliğe isyan; geri kalmış, eskimiş, değiştiremeyeceği değerlerin farkında olarak, gizli bir aşağılık duygusu, kendi başına bırakır yapayalnız. . . Acınası ama ürkütücü kendin deliğin en iyimser yorumu olur bu.

Belli belirsizdir her şey…

Bölük pörçük…

Duyguyla saplantılı istek arasındaki o müthiş dengesizliği ve denetlemesi zor durumu yargılar haldedir bitkin ruhu…

Sorar kendine bu yeni yetme heyecanların bunca yıldır gecikmiş mutluluğa ne kadar yeteceğini. Hem de kim bilir kaçıncı kez…

Bu hissin içinde yaşadığı sisli dünyasını aydınlatıp, elini uzatıp güneşe çıkardığını düşünmek ne kadar yetecekti ki…

Yıllar yılı içinde bir yerlerde beklettiğini anladığı alışkanlıklarını yıllar sonra fark ettiğinde hiç vicdan azabı çekmiyor hatta itici ve dayanılmaz bulduğu eski günlere bakıp, onca yıl buna nasıl dayandığına hayret etmesi işten bile olmuyordu…

Hatta basitliğin mide bulandıracak kadar çıkmaz bir duygusallığa bulandığı o dayanılmaz hayat alanı içinde düşündüğünde kendine hak bile veriyordu…

Ve onca yıl kendini olması gerektiği insan gibi görüp başka bir insan gibi yaşamasına şaşıyor, yinede başkalarının var saydığı rolü oynamayı acımazsızca kabul ediyordu. Oysa ancak bu çelişkiyi yine kendisi açıklayabilecekti ve zorunluluklar sonucu, onun yerinde olan her insanın yapabileceklerini yapmak durumunda kalması mücadele çabalarının yenilgiye uğratılıp yerle bir edilmesini tekrarlanıp duran bir biçimde görebiliyordu…

Ya başkaları, acaba kendini nasıl görüyor ve bunca yenilmişlikteki gücün karşı konulmaz yenikliğinin yüzüne yansıyıp yansımadığını görebiliyor muydu?

Korunma içgüdüsüyle sanki yaşanmış yılları yok etmek istermiş gibi aniden yerinden kalkıyor ve kalbi çarparken sanki göğüs kafesine sığmayacakmış gibi olan kadın yüz yüze geldiği gerçeği değiştirmeye katkısı olmayacak bir çaba gösterdiğinin farkındaydı. . .

Yaşanan, yaşanıp geçmiş, geride kalmıştı. O geçmişte kendi iradesiyle oluşturduğu bir yaşam değildi zaten.

İşte bütün bunlar ellisine merdiven dayamış, bir vesile ile konuşma fırsatı bulduğum bir kadının bende uyandırdığı iç buruklukları idi…