Kadının yalnızlığı

Hayatın içinde "ben de varım" derken ne kadar saçmaladık kim bilir. Anlaşılmak isterken. Herkes gibi, mutlu yuvalar kurmak isterken.

Kendimizi ifade ederken ne kadar zorlandık. Bazen olduğumuzdan basit gösterdik kendimizi. Bazen ağırdan aldık. Saflığımız göze batmasın istedik. Bilmişliğimiz akmasın dedik. Özel görünelim, farklı olalım, iz bırakalım istedik. Pek de kendimiz değildik. İçimizde bugüne kadar okuduklarımızın ezberi, dışımızda doğalmış gibi görünen, oynayan biz kadınlar.

Kimseyle paylaşmadık, büyüsü bozulmasın diye. Herkesle paylaştık, tabii, övünelim biraz da. Sadece yakınlarımıza anlattık, avuntu sözlerini işittik. Her şeyi denedik. Sevilmek için. Sevdiğimizi sırıtmak için. "Bu son olsun" demek için neleri feda ettik.

Yok onun eksiği şu, fazlası bu.. İyi ama şöyle de bir kusuru var diyerek kendimizce savaşlar verdik. Kendimizi dev aynasında gördük bazen. Bazen de küçülttük de küçülttük.

Oynamadık belki özümüzle. Ama hem kaybettik, hem kazandık. Rengimiz değişti. Nasıl baktıysak öyle gördük kendimizi. Bazen sonbaharız dedik, bazen ilk bahar, hiçbir zaman yaz olamadık. Oysa filmlerden öyle mi görmüştük.

Mutlu sonlardı beklediğimiz. Nerede yanılmıştık? Hani şu Pamuk Prenses, hani şu Külkedisi.. Prenslerle evlendiğinde -Mutlu Son- denilen hayatların gerisi nerede? Bize onları seyrettirmediler. Şifreli koskoca ömürler. Hayallerimize sığındık biz de. Mutlu sonun en mutlusu nasıl olursa masal kahramanlarına onları yakıştırdık.

Biz ise, kıskançlık, aldatılmalar, çekememeler, beğenmemeler, polemiklerle. Mutlu sonu göremeyeceğimiz badirelerle doldurduk ilişkilerimizi.

Ki hayat bitmedi. Hala keşfedilmeyi bekleyen, güzelliğini sergileyen, kah çalkantılı kah sakin hayatlar süren kadınlarız.

Ki hala yaşıyoruz. Umutlarımızla.. Bizi olduğumuz gibi kabul eden, varlığımıza şükreden, mutluluğumuzla buluşturan “eş”lerimizi bekliyoruz. Onlar bizim ikinci yarımız. Mutlaka bulacağız.

Ve dua ediyoruz. O beni bulduğunda lütfen biraz daha yıpranmış, biraz daha aldanmış ve örselenmiş olmayalım.

Oysa çok iyi biliyoruz. Şarap rengini almak için biraz katran gerek, biraz acı ve biraz ekşi. Yaşlanmışlığımızın bedellerini ödüyoruz yalnızlığımızla. Yalnızlığımızın ödülünü bekliyoruz ulaşmak için mutlu sona.

Anlaşılmaya, değer görmeye, sevilmeye açız.

Fethedilmeyi bekliyoruz. Nice fatihler bizi yaraladı da. Biz yarınımıza yine de umutla bakıyoruz.