Kadınlar, kadınlar; beni isyanın eşiğine getiren canlılar

O kadar güzel, o kadar çekici kadınlar var ki, beni hep isyanın eşiğine getirirler.
Faydası olacağını bilsem hiç çekinmem, isyan ederim. Ama faydasız! Zaten kara olan gökyüzümü, daha da karartmaktan başka bir şey değildir benim için.

Malumunuz, ortapedik engelliyim; tıp çaresiz ne yazık ki! Uzun bir süre de çaresiz kalacak gibi. Doğrusu, pek bir beklentim de yok. Anı yaşamaya bakarım. 'Niye böyleyim?' diye de kafama takmam; taksam bile, bu ancak moralimi bozar, ruh iklimimi karamsarlığa bezer. Faydası olmayacak, tersine zarar verecek şeylerle niye meşgul olayım ki derim.

Ha bundan şeyi, isyana karşı olmayı, itaati onaylamayı anlamayın sakın. Sosyolojik olarak, isyanın her türlüsünün olması gerektiğine, itaat anlayışınında kökünün kurutulması gerektiğine inanırım. Ama benimki gibi çaresiz durumlarda isyan zarardan başka bir şey değildir. İtaat değil de, kabulleniştir ben gibilerin selametl.

*

Ayda yılda Konya'ya giderim. Konya'ya gittiğim de AVM gezmek için kuzeni zorlarım. Sağ olsun, zorlamalarıma sessiz kalmaz. Tekerlekli sandalyemi bagaja atar gideriz. Kuzen beni arkadan iter, arşınlarız AVM'yi.

Geçenlerdeki Konya gezimde de gittim AVM'ye. Kuzenle arşınlarken AVM'yi, güzel kadınları gördükçe içim gidiyordu, bir hoş oluyordum. Her birine ayrı ayrı aşık olmak, aşk yaşamak istiyordum. kiraz dudaklarına dudaklarımı yapıştırmak, saçını, tenini koklamak, mabut yapıp tapınmak istiyordum. Aklıma geliyordu, kötürüm olmam. Sen doğanın mahkumusun oğlum; sana mı bakar o melekler, o periler? diyordum kendime. Ve faydası olacağını bilsem, isyan ederdim; ama yoktu. En iyisi bunun bir yazısını yaz Mustafa dedim. De ki: 'Kadınlar, güzelliğiniz beni isyanın eşiğine getirirdi.'

*

Attila İlhan'a bir de nazire yapalım:

Ne kadınlar sevdim,
vardılar ama ben de yoktular.

Not: Biliyorum kısa oldu, bu da kısa olsun.

-Mustafa Yıldırım - 25.01.2017