Kadınlar günü kadına hakarettir!

Kadınları küçültüyorsunuz. Bu güne sahip çıkmakla kadınları aşağılıyor ve meydanlarda hak isteyerek bilinçsizce ezilmişliği, çaresizliği sahipleniyorsunuz. Şimdi soruyorum, erkeklerin böyle bir güne ihtiyaçları yokmuşcasına, kadınlara gün icad edenler, kadınları hangi pozisyona soktuğunuzun farkında mısınız? Kadın tüm ağırlığıyla zaten vardır. Kadınsız bir dünya zaten düşünülemez. Öyleyse bu inkar edilemez olguya sahiplenmekse amaç, her saniye sahiplenilmesi gereken bir varlıktır kadın. Beş on tane çığırtkan sağda solda bağırarak, bu kutsal ve vazgeçilemez varlığın haklarını istemede yetkili temsilciler değildirler. Toplumlarda kadını savunmak, kadının haklarını istemek, tayin edilmiş bir günü sembolleştirip içi boş gösteriler yapmak, kadının 2. sınıf bir varlık olduğu izlenimini kafalara yerleştirmekten başka bir işe yaramaz.

Kabul edilecek olgu şu olmalıdır, kadın vardır, hakları zaten doğa tarafından verilmiştir. Kadın kendi varlığını anlatmalıdır bilmeyenlere. Farkında olmayanlara. Ama bu kesinlikle kadınlar gününde olmamalıdır. Yaşamın kendisinde verilmelidir bu mücadele. Kadın bireydir. Kadın köle değildir ki hak istemeye çıksın, özel bir günde sokaklara dökülsün. Hadi sevgililer günü iki cinsi ilgilendiren bir para sektörü, temsil ettiği nedenin arkasında pek zararlı bir mesaj yok. Anneler günü zaten kadınların sembolleştiği kutsal bir gün. Fakat kadınlar günü, çok iyi bir psikolojik analizden geçirilerek süzüldüğünde sıradanlaştırılıp hafife alınmış bir kavram olarak sunuluyor. Hergün kadınlarındır, ve hergün erkeklerindir. İki cinsten birini yok edin yaşam durur. Yaşamın kendisi için gün ilan edilebilir mi? Hadi yarın da su günü yapalım. 6 Mart su günü olsun. O gün herkes birbirini ıslatsın ya da su hediye etsin. Hiç olmazsa kuraklığın yaklaştığı şu günlerde bir anlam kazanmış olur bu gün. 7 Mart da hava günü olsun, çünkü onsuz da yaşanmaz.

İşte kadında su gibi hava gibi olmazsa olmaz bir varlıktır. Bu özel günler maalesef insanları, sektörlere alıştırıp, para harcatma ya da parasal kutlama teknolojilerinin hareketlenmesi için kullanmaktan ibarettir. Kadın hakları diye bağıran insanları gördüm elinde pankartlarla. Keşke hergün anlatsalar çıkıpta haklarını. Daha sakin, daha estetik ve daha duygusal. Şiirler okusalar sevgililer gibi. Ninniler söyleseler anneler gibi. Koro halinde şarkılar söyleseler sanatçılar gibi. Mesleklerinin kıyafetleri ile yürüseler beyaz melekler gibi. Doktorlar gibi. Açık konuşmak gerekirse onların temsil şekli bence kadınları temsil değil, sanki kuruluşlarının yaşaması için paylaşılan rollerin temsili idi.

Metin Özkaya / Medyum