Kadınlar mucizelere inanır

Her kadının inanmak istediği bir mucize vardır. Mucizelerin gerçekleşmesi o kadar önemli değildir. Onlar için önemli olan mucizelerin gerçekleşmesi için küçük bir adım atmak ve sonunu inançla beklemek. Kadınlar sonsuza dek bekleyebilirler... Sorgulamazlar asla, inandıkları mucizelerini. Hisleri inanmalarını söylüyorsa inanırlar.

Üniversite okumak avantajlıdır mucizelerden haberdar olmak isteyenler için. Ders aralarında kız arkadaşlarınıza kulak kabartıp, " Ayy inanmıyorum" la başlayan muhabbetleri takip emeniz sizi mulaka bir mucizeye götürecektir.

Üçüncü sınıflardan bir kız arkadaş hemen yanı başımda çay içiyor. İletişim fakültesinin ikinci katındayız. Çaylarımızı yudumlarken benim tanımadığım bir kız arkadaşı geldi yanımıza. Müsade istediler ve ilerde muhabbete daldılar. Bende gazeteme yoğunlaştım. Bir kaç dakika sonra basılar kahkahayı. Dikkatim yeniden onlara yöneldi. Arkadaşım çok geçmeden " Nasıl yaa ?" diye soruyordu yeni gelen ağzı kulaklarındaki arkadaşına. O da başladı anlatmaya:

" Ben bir süre önce bir cep telefonu bayiinde çalışıyordum. Sana da bahsemiştim, bir gün bir çocuk geldi. Kızım var yaa manyak yakışıklıydı... Yeni bir hat aldı. Ben de ne yaptım ? Hattı aktive ederken çocuğun yeni numarasını aldım. Neden aldım bilmiyorum belki cesaretimi toplar ararım diye düşünmüş olabilirim. Bilmiyorum...

-Aradın mı peki ?

-Aramadım. Bir süre bu fikrin tam bir saçmalık olduğunu düşündüm. Sonra belki de aramalıyım dedim kendime. Fakat ne diyecektim ki ! Uydururum bir şeyler dedim ve aradım.

-Eee noldu ? Anlatsana !

-Nolcak işte yanlış numara falan dedim. Kapattım. Saçma bir fikir olduğunu söylemiştim...

-Hey bir dakika ilginç olan ne şimdi ?

-Aradı kızım, buluştuk Pazar günü.

-Nasıl oldu yaa ?

-Aradan nerdeyse bir yıl geçmişti. Bir mesaj geldi, baktım ondan gelmiş. Ama bana değil mesaj. Yani bana yollanmamış, belkide kaydetmiştir numaramı bilmiyorum. Ben onu tanıdığım için, birazda bir şekilde tanışmak istediğim için mesajlarımı ucu açık atım. Ve her birine cevap vermesini sağladım... Sonra aradı, yine iyi davrandım. Bilinçli olarak böyle davrandım tabiki. Onunla tanışmalıydım, ekilemişti bir kere beni... Buluşmak istedi, önce biraz olmaz falan dedim. Sonra Pazar günü buluştuk işte. Çok kibar, çok yakışıklı..."

Yaklaşık iki yıl süren bir hikaye. Belki de ciddi bir ilişkiye dönüşecek... Erkeğin hiç bir şeyden haberi yok, belki de hiç bir zaman haberi olamayacak. Bunu hep tatlı bir tesadüf sanacak.

" Kızım bak çocukla tanıştıktan sonra falso vermek yok ! Asla bilmemeli..."

Gazetemi toparladım, çayımdan son yudumumu alıp ilerledim. Yüzümde hafif bir gülemseme ile.

Murat AYDEMİR