Kafam çatlıyor

Kafam, kafam karışık, kafam çok karışık, kafam karma karışık, kafam öyle karışık ki… Bin bir konu, bin bir olay, bin bir kişi, bin bir düşünce, bin bir duygu bir anda doluyor kafama. Kafam kazan gibi, kafamda çalkalanma, kafamda helezonlar, kafamda gürültüler, kafamda şimşekler… Kafamda kıyametler kopuyor…

Bir an düşünebiliyorum. Nasıl oluyor da böyle bir anda böyle dolar kafam. Binbir konu, olay, kişi, düşünce ve duygular sırasız, ilgili ilgisiz olarak nasıl girebilir kafama?

Yine bir an düşünebiliyorum: Bir bilgisayar saniyede kaç işlem yapabilir? Bilgisayarlar insan beyninden hareketle bulunmadılar mı. Bilgisayarlarda saniyede milyonlarca işlem yapılabiliyorsa beyinde de…

Konuyu bilgisayara getirince başka noktadan olaya bakıyorum: Kafamın ayarları bozuldu. Aşırı program yüklemeleri de var. Öyle ya İlköğretmen okulu programları yükledim, Eğitim Enstitüsü programları yükledim, TODAİE programları yükledim. Yükledim de yükledim. Ne diyor Ziya paşa: “İdrak-i maâlî bu küçük akla gerekmez. Zira bu terâzi o kadar sıkleti çekmez.”

Kafam bilgisayar gibi olsaydı torunuma söylerdim yüklenen programları kaldırı verirdi; ayarları da yeniden yapardı. Kafam bilgisayar olmadığına göre böyle bir şansım da yok.

Kafayı yemeye mahkûm muyuz yani. Böylesine bir mahkûmiyeti Allah kimseye vermesin.

Büyük bir patlama olmadan kafamdaki enerjiyi azar azar boşaltmalıyım. Bu nasıl olacak, yazmakla ve konuşmakla tabii. Doğruyu yazmak, doğruyu konuşmak mümkün mü bu dönemde. Ulu Allah’ım ne günlere kaldık.

Mademki doğruyu yazamıyoruz o zaman hiç yazmamalıyız. Peki, ya patlama riski. Onu da başka meşguliyetlerle atlatmaya çalışmalıyız. Sadece kafamda değil bedenimde de rahatsızlıklar var. Onun için başka meşguliyetler de edinemiyorum. Allah’a emanetiz vesselam.

Damla’daki son yazımı yazmıştım , Kelebek ve Okuma odasında da  yazılarıma ara verdiğimi açıklamıştım. Şimdi de Milliyet Blogdaki yazılarıma ara verdiğimi açıklıyorum. Yalnız Kur’an Öğreniyorum adlı blogumdaki çalışmalara devam edeceğim.

İnşallah ülkem düzelir, inşallah ulusum düzelir, inşallah kafam düzelir de yazmaya başlayabilirim.

Hoşça kalınız.

Sabahattin Gencal, Başiskele-Kocaeli