Kafesteki rüya

Onlar her ne kadar kafesin içinde geçirselerde yaşamlarının çoğunu, rüyalarında doğal yaşamın içinde kanat çırparlar özgürce. Tanrının onlara bahşettiği özgürce uçabilme ve doğaya ötüşleriyle ruh katabilme özelliklerini kısıtlayan durumlar bile özgürlük özleminin rüyaya dönüşmesini engelleyemez. Ne kadar evcilleşseler ve bizlerle yaşamaya alışsalarda, rüyalarında özgürce kanat çırparlar yaşama.

Benim muhabbet kuşumda yedi yıldır evimizin fertlerinden biri gibiydi. Bizlerle konuşur, bizimle yemek yer ve müziğin ritmine göre dans ederdi. Hatta o kadar başarılıydı ki bu dans konusunda kızım onun videosunu Youtube de yayınlatıyordu. Hepimiz çok eğleniyorduk. O da kendini, bizim yaşamımızın bir parçası zannederek ve kafesin içindeki monoton hayatına aldırmadan, odaların içinde uçarak özgürlüğünün tadını çıkarıyordu. Zaman zaman değiştirdiğimiz üç yem çeşidine ilave olarak bizim yediklerimizinde ortağı olmanın şımarıklığını yaşıyordu. Daha ne iseyebilirdiki bir kuş. Her ne kadar akşama kadar kafesin içinde bizi beklemek zorunda kalsa bile, bizler yatana kadar, oturduğumuz salonda özgürce uçma şansına sahipti.

Zaman zaman gecenin ilerleyen saatlerinde kafesin içinden gelen tıkırtıları ve ani ötüşlerini onun rüyasında kabus gördüğüne yorumlardık. Geçen gece yattıktan üç saat sonra, kafesin içinden gelen gürültüden sonra uzun bir cik sesi yüreğimizi parçalarcasına uyandırdı bizleri. Benim yattığım odaya yakın olduğu için kafesi, saniyesinde kafesin yanına fırladım. Korktuğum başıma gelmişti. Kuşumuz kafesin dibinde hareketsiz yatıyordu. Her zamanki gibi rüyasında korkmuş ve doğal ortamda olduğunu sanarak uçmaya çalışarak kafesin sağına soluna çarparak düşmüştü yere. Şimdi sessizlik hakim evimizde. Yapacak bir şey yok kendi kendine öldü tesellisinin arkasındaki acı gerçeği gördüğümde, onu bu kadere iten nedenlerin başında yine insan olgusunu gördüm büyük üzüntüyle.

Kafeslerin içinde görülen rüyalar ve boşa çırpınan kanatlar ölümü getirsede, hiç kimse engelleyemez doğanın kanunu olan özgürlük gerçeğini. Su kaynaklarının azaldığı ve her geçen gün dahada yaklaşan küresel tehlikenin bizleri biraz daha kafesin içine kapattığını çaresizlik içinde seyrediyoruz. Doğal yaşamın ölümüne sessiz kalışımız, bizleri yavaş yavaş farkında olmadan rüyalarımızda çırpacağımız kanatlarımızın sonundaki ölümlere yaklaştırıyor sanki. Keşke rüyalarımızdaki korkularımızın etkisiyle uçabilsek bir yerlere çarpmadan, özgür muhabbet kuşları gibi .

METİN ÖZKAYA