Kafka'nın Dava'sı ve günümüz Türkiye'si

20.yüzyılın en büyük yazarlarından Franz Kafka, romanlarında, bireyin yaşadığı dünyaya nasıl yabancılaştığını korku teması üzerinden ne de güzel anlatır.
O, yaşadığı yüzyılı "korku çağı" diye boş yere adlandırmamıştı; çünkü malumunuz, bahsi geçen yüzyıldaki kadar kan dökülmemiştir tarih boyunca.
Yazarın en önemli eseri hiç şüphesiz, gerçeküstücü olarak adlandırabileceğimiz "Dava".
Okuyan bilir gerçi ama, kısaca hatırlamak gerekirse, "Dava", bir sabah ansızın tutuklanan ve neden tutuklandığını hiçbir zaman öğrenemeyecek olan Josef K. isimli bir adamı anlatır. Franz K'yı ne olduğunu (polis mi?) belli belirsiz anlayabildiğimiz bazı adamlar bir sabah ortada bir neden bulunmaksızın tutuklarlar. Önce olayın şaşkınlığını üzerinden atamayan ve neden tutuklandığını anlamaya çabalayan K. zaman ilerledikçe anlamsız gelişmelere karşı direncini kaybeder.
Saçmalıklarla dolu, edebiyatta ve tiyatroda absürdizmi ortaya çıkartan böylesi bir atmosfer tarihe karıştı diyebilir miyiz peki?
Türkiye'de son yıllarda olanlara baktığımızda, kocaman ve de okkalı bir hayır!
Hayır, zira ne olduğu belirsiz şeylerle suçlanarak içeri atılan insanların olduğu bir ülkede yaşıyoruz ne acı ki. İçeridekiler Josep K'nın vücut bulmuş hali sanki.
Büyüklerimizden çok dinlemişizdir, evinde sırf Nazım kitabı bulundu diye içeri atılan insanları.
Şimdi yaşadıklarımız farksız mı acaba?
Gerçek bir sorgulamanın zamanı geldi de çatıyor bile.
Bize anlatılan utanç yılllarını bizlerde çocuklarımıza anlatmak zorunda kalacağız işler böyle sürerse.
Bizden sonra gelen kuşaklara "bir zamanlar bu ülkede hükümette olan partiyi eleştirdiği için gazeteciler içeri alınıyordu" mu diyeceğiz?
Böyle giderse ne yazık ki evet...
Kafka'nın korku çağı dediği şey, günümüz Türkiye'sinde yaşanıyor artık.
İnsanlara Josep K. psikolojisi aşılanıyor, yanında da "ileri demokrasi" diye bir masal yutturularak.
Kafka'da gerçeküstücü olan hikaye Türkiye'de gerçek oluyor kısacası.