Kağıdın Yeniden Doğuşu

KAĞIDIN YENİDEN DOĞUŞU

Hemen hemen bir hiçten yaratılan kâğıdın
kökleri çok derinlerde: Yeşilin altında,
yeraltı ırmaklarının altında, mağmanın da...
Kâğıdın geçmişi yıldızların hamurunda,
bulutsuların renkötesi renklerinde belki de!

Kâğıt, uygarlığın yalnızca bir simgesi değil,
varoluşu da... Bizim de varoluşumuz!
O yeniden doğdukça, biz de yeniden doğuyoruz.
Bu bir yenilenme, bir yaşama sevinci,
bir yaratma coşkusu... Kâğıt yeniden var oldukça,
biz de yeniden var oluyoruz.

Kâğıt, bize Dünya'nın yüreğini açıyor:
Renklerini, kokularını, biçimlerini,
bileşimlerini, çoğulluğunu, titreşimlerini,
salınımlarını, ve arada bir çok derinlerden
duyduğumuz o gizemli sesini...

Kâğıt, her an her yerden bizi çağırıyor,
bizimle bütünleşmek istiyor. Ele avuca sığmayan,
ışıltılı, cıvıltılı, kıpır kıpır bir çocuk
bu kâğıt! Kaç bin yaşında olursa olsun,
hâlâ çocuk, hâlâ deli... Yaşadıkça, biz de
onunla çocuklaşıyor, onunla delleniyoruz işte!

Dünya türkmavi kâğıttan bir balon.
Biz de binbir şiiriyiz onun.

http://www.nuranataylan.com/