Kahraman "lar"

Bir ağız, bir burun oynattık mı, herşey değişiverir.

Fiji adalarının iklimi, büyük olmasa da küçük Ağrı da oluverir.

Koyda denize girerken, birden kar bastırıverir.

Ne kadar hazırlıksız yakalanmıştır, oradakiler. Düşünebiliyor musunuz kar başlıkları yoktur.

[[[[[[[…]]]]]]]

Kahraman yaratmak bir sanattır kültürümüzde, elimize su dökecek yoktur.

İşleriz benliklerimize, onunla yatar onunla kalkarız, kültürlü toplumuzdur.

Hele “-lar” eki konursa arkasına…

Bir kahraman peşinde gidenler, öbür kahraman için gün yüzsüz, hatta ay görmemiş, ardı ardına sıralanmış tren misali kelimeler dökerler, ağız çuval nasıl olsa…

Arkasından kaçınılmaz tabi ki tanklar, toplar, mermiler süreriz bu uğur da alanlara, almayanlara da zorla…

Ama olsun, korkusuz ve düşüncesiz, özür kendine düşünceli, olduğumuzdan ve her birimiz ayrımsız, apayrı yeteneğiz ya bunun için “-lar” ekini yine de ekleriz.

Bu ek çoğaltmasana rağmen, bilinmez ne hikmetse o hala tekildir ve tektir

Ötekilere ne oldu derseniz, adı üstünde ötekininkidir.

[[[[[[[…]]]]]]]

Kahramanımız “-lar” eksiz kaldı ya ıssız, hani yalnız.

Sahipleniveririz, bizden olur birden artık akraba bile oluruz, Âdem ve Havadan.

Yaşam alanında bulunmayanın üstüne atıveririz, gerçek belgeyle ortaya konursa o kahramanla kurduğumuz sahte akrabalığımız.

O demişti ben onun yalancısıyım der sıyrılırız, teknik nasılsa henüz geri…

İnanın, bu çok ama çok sevmekten kaynaklanmaktadır dedim ya sahiplenmek, ona erişilmez gibi tapmak.

Ah çıkar, ah ince hesap, bu kez “-lar” ekli, sizde ekli şekilde okuyun.

[[[[[[[…]]]]]]]

“-lar” eksiz kahramanımız yaşam alının da rol üstlenmemelidir.

Geçmiş de üstlendiği yeterlidir.

Zira ne eder, bir eder, üstüne üç beş der, bir yerlerden, dışarılardan, olmadı içerilerden yazılı bir belge bulunur dikiveririz, iğne yoksa, Japon yapıştırıcı var yapıştırıveririz üstüne…

Yaşam alanında olursa, belki kendisi akılcıdır, bilimseldir bu yakıştırmalara takıştırmalara güler geçer, kabul etmeyebilir.

İşte bunun için bu su, hava ve topraklarda…

Kahraman öldükten sonra doğar.

Yaşarken öldürülmeye çalışılır, elbette doğması için…

[[[[[[[…]]]]]]]

Bundan on sene sonra gelecek nesil bunlarla oyalanmayacak.

Burun, ağız oynatarak sihirle büyüyle işi halledecek.

Ve belki Cem Karaca üç boyutlu görüntüsü ile bağırarak haykıracak…

“At bizim, avrat bizim, silah bizim,

Namus belasına gardaş,

Verdiğimiz can bizim…”

Yaşasın kahraman "lar" !

Çıkar ve ince hesap peşinde olan “lar” içindir...