Kahraman ve denizkızı 1

Giriş:

..........

Bu öyküde seni seviyorum demek, altında türlü çıkmazların, acıların, hüzünlerin ve yalnızlıkların olduğu kapkaranlık bir vadinin ortasında açan küçük bir papatya kadar narin ve değerli olacaktı hep. Sevmek, sadece sevmek olmadı hiçbir zaman. Çünkü hayat, ona karşı gelip yönünü değiştirebildikleri sürece yaşanabilecek bir maceraydı onlar için..
............

1. Bölüm

Bıçak gibi kesti ömrünün kalan yarımından bi parçasını çocuk, eksik hayaller ve bittiğini sandığı bir yazın ardından bitiremediği umudunu da arka cebine koyup batan güneşe yürüyordu adım adım..

Küçük bir deniz kızından ilham almıştı tanrı onu yaratırken, gülümsemesi akdenizin köpüklü dalgaları gibi, yüzünden damlayan hüzünleri okyanus kadardı.. Nereye baksa, bakmıyordu aslında.. Dertlere deva bir dükkanda çocuğa ilk güldüğünde kim bilebilirdi ki deva aramaktan usanan iki yüzsüz yürek bu kadar umutsuz biten bir mevsimden koskoca bir sonbahar çıkartacak..

Devam filmlerinin ilk bölümü gibiydi herşey, ikincisi tutmayacak sandı karakterler, hatta 160 harflik senaryolar bile birikmeye başladı.. Sinema salonu boşaldı. makinist filmi zorla devam ettirmeye çalışırken, yer gösterici karanlıkta yolunu bulup makiniste ulaşmaya çalışır gibiydi koskoca salonda.. Çünkü herşey bir sinemada yaşanacak olsa ancak bu kadar imkansız olurdu.. Çünkü sadece küçük bir pencere vardı salonda yüzyüze bakabilecekleri..

İnce sızılarının serzenişlerini alkole batırıp birbirlerine uzattılar. Kahraman heveslisi bir çocuk, denizkızı gibi ürkek bir kız, o geceye not düşerken kader, aynı kalemini ikinci kez kullanmadı.. Uzun süre bu kadar mutlu olamamaları sadece bu yüzdendi belki de..

Eksikti çocuk, sol yanı sürekli uğuldayan rahatsız edici bir sessizlikle başa çıkmaya çalışıyordu, derken ılık saçlarına kızın, sürdü ellerini, yaralarına deva olurken bir yandan, yüreği hiç bu kadar sızlamamıştı geceleri. Yaralı kanadını sarmak istedi deniz kızının, ama kırık kanadı yüreğine battı.. Kanadı..

Gülmelerini arıyor gibiydi saçlarının arasında çocuk kızın, elini hafifçe yukarıya uzattı kız, çocuğun dizlerinde kendi rüyasını görürken. Gözyaşı saçlarına bulaşmış hüzünlü küçük bir kız uyandı içinde, bıraktı kendini, gördüğü rüyada yalnız değildi.. Uyanmak için uyudu belki de. Yanağına dokunan içinde yaşattığı kahramanıydı..