Kahramanıma...

Sevdiğim gözlerini görmeyeli çok oldu.

Sana doya doya bakmayı özledim.

Sevginin her zerresini bakışlarında gönderdiğin, hissettirdiğin şefkatle mest olduğum anlar çok da uzakta değil sanki.

Sanki bunları hissedemeyeli 18 yıl geçmemiş de, üç beş gün olmuş gibi.

Ne kadar da özledim sevgini, ne kadar da hasretim sıcaklığına.

Korkuyla karışık sana beslediğim bu duyguları, onca yıl evvel nasıl çocukça hissettiysem, hala aynısın kalbimde.

Sen göçmeden önce gökyüzündeki evine, bana öğrettiklerinin ışığı getirdi beni bugünlere.

Çok büyük bir insan olamadım belki, belki de şimdi görsen kızardın bana.

Ama sendeki gücü hep hissettim içimde.

Her zaman anamıyorum o güzel adını.

Bin yılda bir duyduğumda seni verilen o şanı, sadece buruk bir tebessüm beliriyor yüzümde.

Bende avazım çıktığınca haykırmak istesem de, dönüp bakıp da “efendim” diyecek kimse olmadığından, sadece minik bir kız çocuğu gibi üzülüyorum işte.

Artık senin ardından döktüğüm gözyaşlarına kızıyorum.

Sen benim ağlamalarımı hiç sevmezdin biliyorum.

Ben senin kalbindeki küçük prensestim.

Hala öyle gibi hissediyorum.

Şımardığım anlar bile kızmazdın aslında bana, terbiyeydi sence bu bakışlarda.

O bakışlar olmasa da hala şımaramıyorum.

Hep bir taraftan kızgın bakışlarını üzerimde hissediyorum.

Hep olması gerektiğince yaşıyorum hayatımı.

Sensizliği öğrensem de herşeyde, seni özlemekten kendimi alamıyorum.

Üzerinden bir ömür denecek yıllar bile geçse, sensizliğin verdiği azabı hep hissediyorum.

Seni de sensizliği de sonsuza dek hissedeceğimi bilsem de, yaşamaya katlanamıyorum.

Senin verdiğin emanetle kendimi koruyorum.

Onun varlığıyla gücünü taşıyorum.

Evet beklediğin kişi ben değildim belki ama beklenen kadar sağlam durmaya çalışıyorum.

Örnek almaktansa birilerini, hep kendim olmaya ve içimdeki bu sevgiyle büyütmeye çalışıyorum kendimi.

Seni çok özlüyorum, bu özlemi de sana dair olduğu için çok seviyorum.

Hayatımda senden bir tane daha olmaz, olamaz bunu biliyorum.

Şimdi bir döngü zamanındayım, içimdeki bir türlü çözemediğim şeylere nokta koymak üzereyim.

Doğru mu yanlış mı bu defa kestiremiyorum. Yine yardımına ihtiyacım var bunu biliyorum.

Yanımda olmana, benim aslında ne kadar güçlü olduğumu hatırlatmana da ihtiyacım var.

Seni doya doya yaşayamamış bu küçük kızının, babasının şefkatiyle yoğrulmasına çok ihtiyacı var.