Kahve tadında biri olmalı

Haftasonu, mağazalarda yine müthiş bir insan trafiği vardı. Açıkhavada oturdum ve cadde boyunca sıralanmış olan mağazalara karınca çabukluğunda girip çıkan kalabalığı izledim. Hiç durmadan ve yorulmadan devam ediyorlardı. Susamurlarının ırmak ağzına ağaç dal ve parçalarıyla bitmeyen çabaları sonucu set kurmaları gibi; çabuk ve devamlı bir döngü... Bu bana da bir hareket katmış olacak ki, alabildiğine ve tempolu yürümek istedim ama hiç durmadan ve durmadan...

Yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm... Havanın karardığını farkettiğimde saat 21.00 gösteriyordu. Birden durdum etrafıma baktım caddelerdeki insan trafiği azalmıştı ama hala çok görünüyordu gözüme... Hava soğumuştu ve ben üşüyordum. Tam "neden üşüyorum yeterince kalın giyindim" diye düşünürken... İki kişi biri erkek biri dişi yanımdan usulca yürüyüp geçtiler. Sadece yürümediler ve sadece geçip gitmediler... Birbirlerine öyle güzel sarılmışlardı ki, onlara bakınca içiminde üşümeye başladığını hissettirdiler.

"şimdi biliyorum"... neden üşüdüğümü !

Soğuk hava üşütse de sizi ısınacak bir bardak çay bulabilirsiniz. Giysiniz ince gelse de giyecek bir kazak daha edinebilirsiniz. Rüzgar alabildiğine hızlı esse de sığınacak bir yer bulabilirsiniz.

Tüm bunları o an bir yerde bir şekilde bulsanız da...

"Elinizi tutacak" birini bulamayabilirsiniz. İşte o an "gerçekten" üşüyorsunuz demektir. Ve sizi başka hiçbir şey ısıtamaz... Ya devam edin ve O'nu bulun. Yada ordan derhal kaçın, birkaç kazak daha alın… Ben orda olacağım... Kırmızı Şal'ım omuzumda bir fincan kahveyi yudumlarken "elini tutmak isteyeceğim, kahve tadında birini" inatla bekleyeceğim. Neden mi ? Anladım ki, "benim içim üşüyor" Sevgilerle...