Kal diyemedim gölgene

Her gözlerine bakışımda

Ya ben yoktum yada sen gitmiştin

Şimdi hangi gözlere baksam sen varsın

Oysa sana gelmeye korkak adımlarım

Ya yine gidersen....

Aslında dağlarda doğmuşum

Hemde bir sarı sonbaharda

Sonra çukurova buyur ettı beni bağrına

Ve şimdi kahpe istanbul' un

Hayırsız girdaplarında boğuluyorum

Can suyun gözlerinden akmalı toprağıma

Nefesin ılgıt ılgıt dokunmalı yaprağıma

Her dem başım dik dallarım salkım sögütse

Akan suyunda can bulmalı bedenim

Sokak taşı altındayım bastığın yerin

Ve çakıltaşlarını ayıklayıp şiirde gömülüyüm

Gökyüzüne hasretim ama nefessizce

Gün batımı gözlerini görmeye çabalarım hala

Dört bir yanım cehennem olsa ateşinle yanmaktan

Erisemde yaktığın mum misali aşkından

Resimlerini bir bir öpüp kokluyorum hala

Yollarım nereye çıkar bilmem ama

Aşkımın sende çakıştığı gün gibi aşikar deli sevdam

Mevsimlere peşkeşim AY'lara hasret

Yaşımı tadamadım mı nedir

Unutkandım yine sendeki sevgilere

Alışamadım gitmelerine

Kal diyemedim gölgene bende

                                                                                 İRFAN KARABULUT

                                                                                           ClassicsaiR