Kalabalık bir yalnızlık içerisinde yol alma

Aynı sebeplerden ötürü durup durup yok olmaya mahkum olmanın hüsranı vardı. İstemesen de sürüklenilen yerin hep varsayımlar içerisinde çamur olması can sıkıcı değildi canımı çıkartmaktaydı.Çıkan candan hayır gelip gelmemesi pek ikilemli bir durum değildi. Yanıt açıktı, kartlar ise kapalı. Gelmezdi, hayır gelmezdi. Beklenilenin hep beklemekte kalınması gibi. Hamam böceklerinin ışıktan kaçarken vücutlarındaki korkunun insanın suratında aptal bir tebessüm bırakması kadar tiksinçti. Dahası ve ötesi ile hayatın yapılamayan seçimleri ile eş değerdi. Sonu olan yolculuklar ve var edilmesi imkansız mutluluklar ciğerlere hava dolmasını sağlamaz. Zedelerler. Ruhu ve derinlerde kalan kırıntıları koltuk kenarlarına sokup eve gelen titiz bir misafirin aptal kelimelerine meze yapar. Ve mezeler sek gitmez. Ve geceler de gündüzler gibi sonsuz değildir. Sonsuz olmayan kalabalıklar içerisindeki yalnız bir yarasa gibi. Yarası hiç iyileşmeyecek bir evsiz gibi..