Kalabalık içinde Yabancı kalmak

Kimse onu tanımıyordu. Oraya yeni gelmişti.

Her yeni gelen kişiye dendiği gibi “hoş geldin” dediler. Kim olduğu bilinmeyen kişilere dendiği gibi “hayırdır, seni tanıyamadık, kimlerdensin?” dediler.

O “Hayret! Siz beni nasıl tanımasınız?” dedi.

Adamın bu sözleri üzerine onu merak edenler “kusura bakma arkadaş. Bu sıra iş güç zamanı… Telaştan tanıyamadık seni.  Bizi bağışla” dediler.

Dediler ama hepsi içinden “Allah Allah kim acaba?” diye geçiriyordu; ama hiçbiri “bu adam şu adamdır” veya “şunun yakınıdır” diyemedi.

Haliyle konuğa “biz seni tanımadık arkadaş” da denmeyeceği için herkes kendi işine gücüne döndü.

İçlerinden “öyle ya mademki tanış biri. O zaman mutlaka buralarda bir yakını vardır, herhalde ona gider” dediler.

Herkes işine gaydına gitti…

Akşam olunca da İşe, tarlaya giden tarladan; kasabaya ‘mahkemeye, hastaneye, postaneye’ giden de oradan dönüp geldi. Herkes evine gitti. Herkes çoluğuyla çocuğuylayedi içti.

Bu köyde akşam yemeğinden sonra erkekler kahveye, kadınlar birbirine oturmaya giderdi.

Bu alışkanlıkla erkekler akşam yemeğini yedikten sonra kahveye geldiler. Kahvede o adamı bıraktıkları yerde oturur bulunca içlerinden “herhalde yakınına gitti. Hal dert yarenliği derken, yemeğini yedi ve o yakınıyla kahveye geldi” diye düşündüler.

Ama bakındılar; o adamın yanında hiç yakını falan yoktu.

İçlerinden biri dayanamadı. “Arkadaş senin tanıdık nereye gitti?” dedi.  Soru sorulan adam biraz şaşırmıştı. “Ne tanıdığı? Benim bu köyde hiç tanıdığım yok ki?” dedi.

Şaşırma sırası ona soru soran ve o sırada bu konuşmayı dinleyen köylülere gelmişti.

İçlerinden bir başkası “arkadaş sabah burada seni görüp ‘hoş geldin, kimlerdensin’ dedik. Sen bize ‘beni nasıl tanımazsınız?’ deyince; biz senin köyde bir tanıdığın var diye düşünüp seni bırakıp gittik. Sen şimdi de benim bu köyde hiç tanıdığım yok diyorsun. Ya arkadaş sen bizle dalga mı geçtin?” diye biraz sitemle sordu.

Yabancı “arkadaşlar siz beni yanlış anladınız. Ben ‘beni nasıl tanımazsınız?’ derken benim sizden biri; aynı sizin gibi düşünüp, yaşayan biri olduğumu anlatmak istedim. Çünkü ben sizinle konuşmaya, halkımızın sorunlarını tartışmaya geldim” dedi.

Orada kahvede bulunanlar yabancının bu sözlerinden hiç bir şey anlamadı. İçlerinden biri “yazık, adam kafayı sıyırmış” deyince hepsi de ona acıyarak baktı.

Halbuki o; insanları bilinçlendirip onlara gerçekleri anlatmak için gelmişti. Ama daha kendini bile anlatamamış; o insanların gözünde ‘onların’ deli divane zannettiği biri olmuştu.