Kalabalıklarda yalnızlar

Bir düşünün.. Sokağa çıktınız, şehrin kalabalık semtlerinden birinin tam kalbindesiniz. O andaki koşuşturmaları, telaşları, zamana karşı yarışı hep hissetmişsinizdir. Peki; hiç kenardan durup izlediğiniz oldu mu insanları, dünyanın hızlı döngüsünden çıkarak?

Ben bunu fırsat buldukça hep yaptım. Eğer nefes almak ya da gözlem yapmak konusunda zamanınız dar değilse farklılıklar yakalayabilirsiniz, kendi hayatınıza da soracaklarınız mutlak çıkacaktır..

İnsan genelde tüm sıkıntıları kendinin çektiğini düşünür, yükleri yüklendiğini.. Empati yaparak, uzaktan gelen birine odaklanarak o kişinin, hızlı ya da yavaş yürüyüşü, el kol hareketleri, mimikleri, yüzü ve bakışları yardımıyla bir karakter yaratmak çok da zor değil, eğer gözlemleme gücünüze inanıyorsanız.

Şahsen gördüğüm; metropollerdeki kalabalıklar çoğaldıkça, mutsuz, asık yüzlü, güvensizi insanların da o nisbette var olduğu oldu. Pek çok yalnız insan var, kendi içlerinde hep tek kişiler, bir aileleri ya da belki eşleri, çocukları olmasına rağmen.

Konuyu fazla uzatmadan, ben de buna uygun bir resimle süsleyerek yazıma noktayı koyuyorum.

Sevgiler...