Kalanlar

Ağlamak sadece gözlerindeki yaşların boşalmasına yarıyordu. Hiçbir sorun çözüm bulmuyordu. Ve hiçbir rahatlama yaşamıyordu. Sadece gözlerindeki fazla sıvının eksilmesini sağlıyordu. Hatta başı ağrımaya, katatonik bir ruh haline bürünmeye başlıyor ve mutlak son uyku ile buluşuyordu.

Bir parmak bal çalıp yediği gözyaşının mahoş tadından bir şey kalmıyordu geriye. Geride kalanlar gibi biraz ekşi biraz acımsı bir tat nefesinde..