Kalem ve ömür

Bir tükenmez kalem olamadık,
Ömrümüzün başına bir tükenmez koyamadık,
Sonsuzla çarptıksa da yaşamı
Ölüme çare bulamadık...

Top sandık dünyayı
Evire çevire oynadık.
Şişirdik, patlattık
Yama yapıp yeniden oynadık,
Ne yazık ki bir türlü potaya atamadık!

Yaşamın rengi sanıp
Boşa yumruk salladık.
Tökezledik yere düştük,
Doğrulduk, dik durduk
Ne ektikse onu biçtik
Yine de bir baltaya sap olamadık!

Dilimizde onca yalan patlattık,
Kıymıklarla ne canlar yaktık,
Bitiş düdüğünü beklemeden
Ömrümüzü tükettik!..

Oysa ki ne çok sevinmiştik
Kurşun kalemden tükenmeze geçince!..

9 Mayıs 2010/ANKARA