Kalemim mi ben mi?

Hayatta amacın yoksa, umutlarını yitirmişsen neredeyse durma noktasına gelirsin. Bir gün seni yakalar ve öylece donar kalırsın. Ben ne yapıyorum, nerdeyim deyip de düşündüğün olmuştur muhakkak. Peki nerdesin, kimsin, yanıtladın mı? Artık zaman geçti… Öyle aynalara bakıp zaman geçirmenin de sana faydası olmayacaktır.

Peki konuya başka bir açıdan bakalım. Kendinle ilgilenmekten başka ne yaptın? Bugün ne kattın hayata? Çözüm arayan birine yardımcı olabildin mi ya da bir canlıya yemek verip onu sevindirdin mi? Hadi bir şey yapmadın, bir bitkiye su verip onun canlanmasını sağladın mı? Hiç olmadı “Ben de varım bu hayatta oh” diyebildin mi? Faydalı olduğunu damarlarında az da olsun hissetiysen insansın hala.

Şimdi kendine dön tekrar. Yazıyor musun bu ara? Kalem paslanırsa sen de paslanırsın. Biliyorsun değil mi?  Kendi paslanma sürecini biraz olsun geciktirmiş olduğunu görüyorum. Ama ya kalemin o aynı mı? Ne de çok soru varmış kafanda?

Öyleyse seç bakalım? Ne paslansın? Öyle bir pas olsun ki geriye iz kalsın… Hiç silinmesin. Sen paslanırsan çürüyüp gidersin, kalem paslanırsa yazmaz… Her ikisi de paslanırsa ne olur? Kalemim mi, ben mi? Hala soruyorsun kendine kendine… Duyar gibiyim… Kim kalsın, kim bitsin? Sonuç ne olursa olsun çok düşünme… Biten bitmiş zaten…

Serenay ÖZTÜRK