Kalik dayağı

Erzurum’da ayakkabı eskisine kalik denir. Özellikle Ramazan aylarında yoksul kişiler rencide edilmeden gizlice alınıp eve iftara götürülür karnı doyurulur, eline bir miktar para verilerek uğurlanır. Şimdi olduğu gibi kameralar karşısında iftar çadırlarında teşhir edilerek onurları kırılarak ağırlanmazlardı. Sonradan görme Ali dayı akşamüzeri iftar vakti acele, acele evine giderken yolda bir hamala rastlar ve: “Nereye gidirsen hammal gardaş?” Hamal : “Eve gidirem dadaş iftara yetişecağam.”  Ali dayı: “İftarda ne var gardaş? Hamal: “Ne olacak gardaş keşkek.” Ali ağa bekler, hamal da ona sorsun, ama hamal sormaz. Ali dayı: “Heç sormirsanki sizde ne var.” Hamal: “Sizde ne var Dadaş?” Ali Dayı “Ne yok ki, çocuklar Tabakhana suyundan getirmişler, top patlayınca 1 bardak içerem, bülmirem heç içmişmisen gardaş? Hamal: “Yok nerden içim dadaş ora bize çok uzak.” Ali dayı Sonra Albayrak altında şehriye çorbası gelir, ele 3 kaşık ondan içerem, heç içmişmisen gardaş?” Hamal: “Nerden içim Dadaş.” Ali Dayı: “1 but getirmişem ezen kütükte döğmüş yarısını gıyma yapmış 11 yumurta gırmış ele 3 lohma ondan alıram, arhasından ekşili dolma gelir ele 4 tene de ondan alıram bülmirem heç yemişmisen gardaş?” Hamalın midesine kramplar girer, ağzı sulanır ve: “Nerden yiyim gardaş eti bize kim verir ki.”  Ali Dayı: “Arkasından Tosya pirincinden ezen pilav yapmış, anni bir garış. Yanında gaysefe ele 4-5 gaşık ondan sallaram. Arkasından o mübarek gelir, kadayıf dolması, ele batağa batmış yerinden 2 tene sallaram, bülmirem heç yemişmisen gardaş?” Hamal fenalık geçirmek üzeredir ve  : “Nereden yiyim Dadaş bize gedayifi kim vere ki.” Ali Dayı: “ Arkadan mis semavarda demlenmiş davşan gani çaylar gelir, ele 3 tene de ondan içerem.” Saatine bakar ve acele ile: “Ola vahıt gelmiş haydi bene eyvallah diyerek gitmeye koyulur. Hamal Ali Dayının onu iftara götüreceğini beklerken, onun çekip gitmesine kızar ve arkasından bağırır: “Ali Dadaş, Ali Dadaş hele bir dur” der ve ayağından kaliğini çıkarır başlar Ali Dayıyı dövmeye ve : “Ola Gavat bülmirem sen de ahan bu kalik dayağını heç yemişmisen.”

NAHİDE ÇELEBİ