Kalpazan Sen olmalısın Kader

Yorum yapabilmek için kısmak gerekirdi alevini, görmek için aşkını belki de hiç dönmemek üzere gitmek gerekirdi.

Uzun bir gece olacaktı belliydi. Uzun zamandır bu kadar konuşmamış, bu kadar haykırmamıştı hüznünü. Biliyordu boşu boşuna üzüldüğünü, aslında kırk ayağınında birbirine dolandığını. Ama bir çıkmaza sarılmalı, bir aşılmaza bulaştırmalıydı kendini.. Ne de olsa alışık değildi tasasız olmaya-ne de olsa tükenmişliği olmadan nefes alamayacağını sanıyordu.

Gel diyorum ama gelemeyecek kadar uzaklardasın be sevda. Nedir bu korkun-nedir bu karamsarlığın bilemiyorum. Ölme dememek için zor tutuyorum kendimi ama öl be sevda.

Sana gelmediğimi, gelmeyeceğimi, özlemediğimi, özlemeyeceğimi biliyorsun kadir. Bilemediğin kıymetimi haykıracak nefesimde yok, git be kader çık hayatımdan.

Düşünüyorum da belki de ölen ben olmalıyım ama tükenmişliğe sevdalı olan sensin hayat, kadrimi bilemeyeceksen ben gitmeliyim de sen kalmalı mısın kör üzümüm.

Arada derede kısıtırılmış, nedensiz hedeflerde kaybolmuş buluyorum kendimi. Terinde soluduğum anı yok buluyorum. Aslında bildiğim nefes değil yok olduğum sensin biliyorum an, sana sen olduğun için geber diyemediğimden git dedim anlasana.

Sevgiyle başlardı tüm masallar sonra nazara gelip git olurdu-öl olurdu ama geber olamazdı.

O zaman gitmeliydi..