Kamuda, çok çalışanın işi, çalışmayanın maaşı artar hipotezi üzerine bir deneme

Kamuda, çok çalışanın işi, çalışmayanın maaşı artar hipotezi üzerine bir deneme

Bu düşüncenin gerekçesine bakmadan önce bu durum hangi insan altyapısı içinde yeşerdiğine bakmakta fayda olacaktır;

Kamuda birkaç tip insan grubu vardır;

(Not:bu grupları okurken hangi numarada hangi tip olduğunu kendinize göre kodlarsanız ikinci bölümü okurken yazı daha rahat anlaşılacaktır. )

1-Bunlardan bir grup, aldığı maaşa şükreden ve bunun hakkını vermek için rutin işleri hakkıyla yapmaya gayret gösteren ve kendisini ezebileceklerin gazabından korunmak için fazla etliye sütlüye karışmayan gariban bir gruptur. Bu grup, korunma ihtiyacında olduğunu hissettiğinde genellikle iyi kalpli olduğunu düşündüğü genellikle onlara güleryüzlü davranan bir üst amirin yanında yakınında ya da himayesinde olmayı tercih etmektedir.

2-Diğer bir grup ise, aldığı maaştan bağımsız olarak yaptığı işin niteliğine ve kendisine uygunluğuna(!) ya da kalitesine(!) dikkat eden, öyle herkesle muhatap olmayacak, kimsenin ona fazla karışmayacağı çalışmaktan ziyade elinde kahvesiyle dedikodunun, çayıyla bir gün önceki maçların değerlendirmesini yapmanın tadından(!) mahrum kalmak istemeyen bir gruptur. Bu grup şaşırtıcı bir şekilde sinekler gibidirler genelde birbirlerini bulur ayrılmazlar, eğer bir göz, bir güç onlara yönelirse hemen kanatlanır oradan uzaklaşırlar ama tehlike geçtiğinde tekrar kaldıkları yerden devam etmek için en uygun yere üşüşürler.

3-Başka bir grup dışlanmışlardan (veya küskünler de diyebilirsiniz) oluşmaktadır. Bu grup bir dönem, gerçekten çalıştığı işin yararına aklını ve emeğini kullanmaya gayret göstermiş ama bir türlü kimseye yaranamamış ve hatta işgüzar nitelemesiyle suçlanmış dışlanmışlardan oluşur. Ama yeri geldiğinde ve her fırsatta dayanamaz ve yine söyleyeceğini söyleyen bir çalışandır bu gruptakiler çünkü aklı ona doğruyu söylemesi gerektiğini telkin eder aksi takdirde içi içini yer. Bu tür gruptakiler ya pasifize edilerek dışlanırlar ya da yoğun ve akıl potansiyelleriyle kıyaslandığında anlamsız işlerle oyalanır ve bezdirilirler.

4-Bir grup vardır ki hiç bir zaman çalışırken göremezsiniz onları. Sadece konuşurlar.. Herkesle konuşur, herkesi tanırlar. Pek fazla sabit değildirler, sürekli birim, şube, pozisyon değiştirirler. Çünkü aynı yerde kaldıklarında işler sabitleşmeye "onlara ait" olmaya başlayacaktır.

5-Çalışanlar içindeki diğer bir grup ise işten kaçmayanlardır, zaten işler de onları hiç bırakmaz. Bu gruptakileri boş otururken göremezsiniz. Sürekli ellerindeki bir işi yetiştirme telaşları vardır. Bu grup adeta iş için yaratılmıştır. Mesai ve mesai dışı diye bir kavram onlar için tanımlı değildir. Çünkü her an çalışmaya hazırdırlar. Ancak en büyük özellikler bu davranışlarının sonunda garip bir şekilde neden bütün işleri bana veriyorlar diye pek de anlaşılmayan tepkileri vardır. Bu durum; verilen her işi tamamlayıp sürekli çalıştıkları halde bunun farkında olmamalarına bağlanabilir.

6-Kamu da çalışıp göze en şanslı grupmuş gibi gelen bir grup ise hiç iş yapmadıkları halde her zaman arananlardır. Bu gruptakilerin her zaman aranıyor, gözle görünür bir iş ortaya koymamalarına rağmen hürmet görüyor olmalarının sebebi kişisel bağlantılarıdır. Çünkü bu insanların yatırımları işe değil kişisel bağlantılaradır. Ve bu sayede içlerinde bulundukları grup veya takım için her kapıyı açabilecek özelliktedirler, zaten bunun için aranmaktadırlar. Çünkü açılması gereken kapıları kapatanlarla aynı grupta yer alırlar.

(Benim dikkatimi çeken gruplar ve özellikleri bunlar sizin de aklınıza gelen başka tip gruplarda veya bu grupların başka özellikleri de varsa ekleyebilirsiniz - ?- )

Şimdi bu grupları inceledikten sonra başta ortaya konan hipoteze dönecek olursak, yani; "çok çalışanın işi, çalışmayanın maaşı artar"... Bu doğru mudur?

Sistem şöyle kurulmuştur,

Öncelikle, "çalışmayanın maaşı artar" denilen gruptan kastedilenler genellikle 6. Grupta olan veya bu gruptakilerle yakın olanlardır. Ayrıca 2. Grupta olup biraz kurnazca hareket edip kahvesini çayını 6. Grupla içenler ve yine 4. Gruptan şanslı bazıları da hipotezin "çalışmayanın maaşı artar" bölümünü oluşturmaktadırlar.

"Çalışanın işi artar" kısmını da 1. ve 5. gruptakiler yerine getirmektedirler. Bu gruptakiler çalıştıkça sorumlulukları artar ama herhangi bir makam vb. ile ödüllendirilmeyeceklerinden maaşları da sabit kalır sadece iş yüküyle evlerine dönerler- tabii dönebilirlerse..

Bu hipotezin ortaya atılmasında akıllı bir grup olsa da hipotezin yaygınlığı yani reklam ve tanıtımı muhtemelen 2. ve 4. gruptakiler aracılığıyla yürümektedir. Ayrıca bu hipotezin güçlendirilmesinde en büyük delil 3. grupta yer alan küskünlerdir o grupta yer alanların çoğunun hem maaşları artmamış ve hem de çalıştıkça işleri artmış ama bir türlü yaranamadıklarından küsmeleri, çalışmaya niyetli olanlar açısından bak çalışırsan sen de onlar gibi olursun korkularına yol açmıştır. Bu açıdan 3. Gruptakiler bu hipotezin en uç noktasını oluşturmaktadır.

Dolayısıyla sisteme sonradan giren her çalışan başlangıçta hangi grupta yer alacağına karar verirken bu grupları ve sonuçlarını gözlemlemekte ve ona göre karar vermektedir. Kimisi şansını denemeye karar verir ve ya yem olur çalışmayıp maaşı artan denilen kesim için çalışan pozisyonuna düşer ya kimbilir birgün belki başarılı olur.Kimi ise baştan "burda işler böyle gelmiştir, böyle gidecektir" hipotezine dayanarak kendisine 2, 4 veya 6. gruptan bir yer bulmaya çalışır. 1. gurptakilerin genelde zaten seçme şansları yoktur direk 1. grupta işe başlarlar. 3. gruptakiler ise başta yaptıkları seçimin sonucunu yaşayan bir gruptur.

Yani sonuç itibariyle "çok çalışanın işi, az çalışanın maaşı artar" hipotezi bu tür grupların sayıca ve etkinlik olarak ağırlıklarına göre doğrudur. Grupların etkinliklerine göre dengeler birgün değişebilir ve hiptez yanlışlanabilir.

Ama yukarıda değindiğimiz gibi diğer bir hipoteze göre "burda işler böyle gelmiştir, böyle gidecektir"...

Peki bu doğru mudur?

Bunun cevabını da şimdilik sizlerden bekleyelim... :))

Sevgiler...

İ.K.