Kan akıyordu ucundan kalemin

Seni kaç zaman daha özlerim
yanarak yüzüm ellerim
ah kaç pişman yıl serilir
harmanlarına kederin
rüzgâr önünde sarı yaprak
ordan oraya savrulur göz bebeklerim
yağmur olur düşlerim sağnak sağnak
kirpiğim yosun kokar
yaşlara bulanarak
ne garipmiş yalnızlık ne acı
bilseydim ya da okusaydım
alnıma yazılmış karayı
düşer miydim kuyusuna Yusuf'un
saymadım kimler vurdu sırtımdan
daha sırada kaçı
hani nerde beyaz güvercinler
nerde kervan nerde kervancı başı
eğilip bakan yok yukardan
feryadım boşa yorgunum bağırmaktan
gariplik var kaderimde ezelden ebede
şeytan yatmış pusuya kan koklar
hayatı duman boğdu ömrümü sisli günler
her sabah ayaz puslu soğuk mu soğuk
her şey yok olmuş sade ölümden izler
gaipten sesler de yok
gariplikler cinlerle dansta her gece
kim takar düşeni doldur şişeyi meşk çok
ruhumun acısıyla şarap dolu şişeler
sıra sıra raflarda ayyaşlarını bekler
kana bulanmış adım ne çare
hep kırmızı sayfalar
yazdıkça kan akar ucundan kalemin
nerden bilirdim katil olduğunu
parmaklarımla can bulan mürekkebin