Kan tahlili

Öğretmen, laboratuarın önün de kan vermek için sıra beklerken, kan tahlili yaptırmaktan korkan ve annesinin elinden kurtulup kaçmaya çalışan on iki yaşlarında bir kız çocuğuna öğretmenlik mesleğinin verdiği şefkat ve formasyonunu kullanarak ona yardımcı olmaya çalıştı. Kızın ve annesinin yanına yaklaşarak ”Bak kızım, canın mutlaka yanacak Fakat iğne batırıldığında içinden sayar ve kendini gevşek bırakırsan canın daha az yanar. İnan bana” dedi.

Bu konuşma üzerine kız ikna oldu. Kız, kan verme odasına girerek hemşireye kolunu uzattı. Çıkarken de öğretmene teşekkür ederek ayrıldı. Sıra öğretmene geldi. O da az önce söylediği yöntemi uyguladı. Koltuğa uzandı ve kendisini gevşek bırakarak kolunu hemşireye uzattı. Öğretmen, hemşirenin iğneyi koluna batırması dışındaki hiçbir şeyi hatırlamıyordu. Koltuğa yığılıp kalmıştı.

Çeyrek saat sonra kendisine geldiğinde sehpanın üzeride ikram edilmek üzere bekleyen meyve suları, kolonya ve bir paket peçete olduğunu gördü. Hemşire, “Öğretmenim…öğretmenim iyi misiniz? Bir şeyiniz yok değil mi? diyerekten panik yapıyordu.

Öğretmen:

“Yok kızım. Yok bir şeyim. Az önceki kız benim bu halimi görmedi değil mi? diye sordu.

Hemşirenin “Hayır. Görmedi” cevabı öğretmenin derin bir oh çekmesini sağladı.